Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

(Δημοσίευση: 24 Μαρτίου 2009). Γιὰ τὸ κίνημα τῶν νέων.

Η επόμενη ημέρα από την εξέγερση των πιο νέων από τους νέους είναι διαφορετική κι αυτό οφείλεται στην εξέγερση και τα ζητήματα που ανέδειξε.

Το «ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ - ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ» των εξεγερμένων δεν αφήνει περιθώρια παραποίησης και ενσωμάτωσης στο χυδαίο υλιστικό μας κόσμο και στη λογική του.

Θα σταθούμε σ' αυτό το σύνθημα γιατί αυτό κάνει τη ΔΙΑΦΟΡΑ. Αυτό δηλώνει τη μάχιμη υπόσχεση να αντιπαρατεθούν με το ΑΞΙΑΚΟ ΚΕΝΟ της εποχής μας.

Η εξέγερση, του «ΥΛΗ ΠΑΝΤΟΥ - ΑΓΑΠΗ ΠΟΥΘΕΝΑ» , σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής μαζί με τη δεξιά της και την αριστερά της.

Προσπερνά με χίλια τα δεξιά και αντιδεξιά αντανακλαστικά.

Προγκάει κυρίως τα θεμέλια και τον πολιτικό πολιτισμό των πιο «προχωρημένων» αριστερών αναζητήσεων. Τις μαρξιστικο-λενινιστικές τους διαθέσεις και τις σοσιαλιστικές τους δημοκρατίες του ενός σωστού. Πλήττει τις βάσεις του διαμορφωμένου αριστερού Λόγου, μαζί με τις πρόσκαιρες και λοξοδρομημένες αναζητήσεις του.

Παράγει το σπέρμα μιας ανοιχτής αμφισβήτησης σε όλο το «έργο» και τα «πλάνα» μιας στρεβλωμένης θεώρησης για την κοινωνία και την ανθρωπιά της. Θέτει ουσιαστικά ζητήματα τόσο στη θεωρία όσο και στην ιδεολογία της υπάρχουσας, πότε σοσιαλ-φιλελεύθερης και πότε σταλινικής, αριστεράς.

Προσπερνούν με ταχύτητα οι εξεγερμένοι νέοι όλο το αδιέξοδο και αποτυχημένο θετικο-υλιστικό ιδεολογικό οπλοστάσιο της υπαρκτής αριστεράς

Πρώτο και σοβαρότερο: Δεν φτάνουν οι παραγωγικές δυνάμεις για να αλλάξει-λάμψει ο κόσμος. Δεν φτάνει η οικονομική -καταναλωτική ευδαιμονία. Πολύ περισσότερο δε φτάνει η κομματική πρωτοπορία που πιστεύει σ' αυτό. Το αύριο ψάχνεται όχι στα συντρίμμια του σήμερα, αλλά στο πλαίσιο μιας νέας υποκειμενικότητας και ενός νέου ανθρωπισμού. Υπέρβαση είναι το στοίχημα, και όχι διαδοχή.

Αντιστέκονται στη θεωρία των σταδίων -με λιγότερο ή περισσότερο διαλεκτική- όταν αυτή το πρώτο που «στοχοποιεί», μετά την επιτυχία, είναι το ίδιο το κίνημα. Όταν είναι κοινή πεποίθηση των φορέων της, ότι η αμφισβήτηση επί της ουσίας ολοκληρώνεται με την ανατροπή του καθεστώτος ή της κυβέρνησης. Όταν με την «δικτατορία του προλεταριάτου» νομιμοποιούν και θεμελιώνουν θεωρητικά το γεγονός να μας κάτσει στο σβέρκο ένα πολιτικό γραφείο, γιατί το ευνόησαν οι συνθήκες, οι συγκυρίες και επειδή του έκατσαν πέντε τακτικές μαζί με πέντε στραβές στον αντίπαλο. Όταν ονομάζουν Επανάσταση την αρχή των απαγορεύσεων κάθε επαναστατικής κίνησης.

Αντιστέκονται στην μονολιθικότητα και το δογματισμό. Στο «ένα είναι το κόμμα», δηλαδή στο «μια είναι η αλήθεια». Ιδεολογία που υιοθετούν ΟΛΟΙ οι κομματικοί σχηματισμοί και που επιβεβαιώνεται καθημερινά από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τους πολιτικούς τους ανταγωνιστές. Χειραφετούνται ταχύτατα απέναντι σ' αυτή την βαθύτατα συντηρητική και αντιδραστική λογική.

Αμφισβητούν ευθέως τον κομματικό δρόμο για το σοσιαλισμό. Τους είναι ακατανόητη και αδιάφορη μια προσπάθεια που επιχειρεί απλώς να αντιστρέψει τους όρους στη φράση «εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Παράγουν, ενοχλητικά, τα νέα χαρακτηριστικά μιας πρωτοπορίας, που βρίσκονται πιο κοντά στους σ' αυτούς που «ποιούν» και όχι σ' αυτούς που «επιτελούν». Ξαναβάζουν τους ποιητές στο παιχνίδι της ζωής.

Σπέρνουν σημάδια -θύελλες που αναζωογονούν το γίγνεσθαι και βάζουν φωτιά «στη αβάσταχτη ελαφρότητα τού είναι», αναζητώντας θεωρίες και κριτήρια.

Επαναφέρουν, με όρους εξέγερσης, απέναντι στον ανέραστο στρουκτουραλισμό και ρεαλισμό της αριστεράς, τον πρωτόλειο, κατ' ουσία άθρησκο, χριστιανικό λόγο και τις ανατρεπτικές του διαθέσεις.

Προσφέρονται για περισσότερο κομμουνισμό, απ' ότι το ΚΚΕ. Για περισσότερο σοσιαλισμό απ' ότι το ΠΑΣΟΚ. Για περισσότερο ανανεωτισμό απ' ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ.

Συνεισφέρουν ξανά και ξανά, με τη ζωή τους, σε ένα πολιτικό σχέδιο, το οποίο περιμένει μετέωρο την αγκαλιά της κοινωνίας.

«Πιάνουν» ξανά την ιστορία από εκεί που την άφησε το ΕΑΜ, καίγοντας το ενδιάμεσο ως μια παρένθεση ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ.

Παράγουν από σήμερα εστίες αντίστασης, σ' αυτήν την αλλοτρίωση, μέσα από διαδικασίες ελεύθερης συζήτησης, όπου ο θεμελιώδης και διάχυτος σκοπός τους είναι να υπάρξουν και αύριο με αυτές τις διαθέσεις.

Η επόμενη μέρα φέρνει ηττημένους τους γονείς, κι ας κρατάνε ακόμα τα κλειδιά και τις σφραγίδες του κόμματος.

Η Σύνθεση με αυτές τις δυνάμεις τους, τις προσφορές τους, το άκουσμα της ανάσας τους, η υποστήριξη της κραυγής τους διαμορφώνει νέους δρόμους.

Απ' τα χωράφια λοιπόν.

Αλέκος Βαρβέρης, Μάρτιος 2009