ΜΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

(Δημοσίευση: 15 Ἀπριλίου2015) Ο Άγνωστος Χ, εκπρόσωπος της ελληνικής κοινωνίας, συνομιλεί με την Μέρκελ.

Αγαπητή μου Άγγελα, μην κουράζεσαι, σε ότι αφορά τα δημοσιονομικά και σταθεροποιητικά, δηλαδή τα νοικοκυρέματα εν γένει, θα συμφωνήσουμε σε γενικές γραμμές. Καθώς επίσης, είμαστε δεόντως ψυλλιασμένοι για τον ρόλο των ΗΠΑ και τα κεϋνσιανά τους σχέδια (κόψε χρήμα και χρέωσε τις επόμενες γενιές). Αυτή η συνεννόηση θα μάς βγάλει και στα δύσκολα για τα οποία σου έχω κάποιες σκέψεις.

Για να χειραφετηθείς κατ' αρχήν ότι δεν έχεις μπροστά σου κάποιον αυτιστικό για τα τρέχοντα ή καμμένο από τις μνημονιακές-αντιμνημονιακές δημαγωγίες, σού λέω εν συντομία:

Ναι, πρέπει να πάρουμε τα μέτρα μας. Μέτρα τα οποία θα στοχεύουν στην αναδιανομή βαρών και κερδών αλλά και στην καταναλωτική λιτότητα. Για τους δικούς μας κλεπτοκράτες μην μάς φοβάσαι, κι ας σκούζουν όσο θέλουν «προοδευτικά».

Φαντάζομαι ότι δεν σού λέω κάτι καινούργιο, για το ότι η κρίση είναι δομική της καπιταλιστικής οικονομίας. Άλλωστε πριν από δυο χρόνια υποχρεωθήκατε οι περισσότεροι στην Ευρώπη, για πρώτη φορά, να την ονοματίσετε ως συστημική και να μιλήσετε μάλιστα, επίσης για πρώτη φορά, για εικονική και πραγματική οικονομία. Μια τέτοια αποκαλυπτική κουβέντα δεν είναι απλή. Καταλαβαίνεις ότι μια βαθύτερή ανάγνωση αυτής της φράσης τοποθετεί την απάντηση στην κρίση έξω από το φιλελεύθερο πεδίο αναφοράς. Αυτό άλλωστε σημαίνει δομική κρίση για ένα σύστημα. Ότι εδώ γεννιέται αλλά αλλού απαντιέται. Θα έπρεπε από καιρό να σας τριβελίζουν σκέψεις για το αδύνατο μιας κοινωνικής απάντησης στο έδαφος του ατομισμού, που βρίσκεται στον πυρήνα της φιλελεύθερης (δεξιάς και αριστερής) θεώρησης.

Έχουμε λοιπόν μια καλή βάση για συζήτηση όπως τα μέτρα σε από-παρασιτική κατεύθυνση και την διαφοροποίηση μας στην αμερικάνικη πολιτική που αποτελεί και το βασικό για μια πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

Λοιπόν σε ότι αφορά τα μέτρα το βασικό είναι η φορολόγηση των καταθέσεων της μεγάλης και μεσαίας τάξης τα οποία όπως καλά γνωρίζεις είναι μέρος των δανεικών που έρχονταν στη χώρα επί πασοκικού καθεστώτος κυρίως. Μέσα είμαστε και στις αποκρατικοποιήσεις που δεν απειλούν τα βασικά δημόσια αγαθά. Θέλουμε κυρίως ένα επιτελικό κράτος, σαφώς μικρότερων διαστάσεων, το οποίο θα ασκεί πολιτικές για την παραγωγική ανασύνταξη και θα θέτει το πλαίσιο εξέλιξης στο χώρο των επιχειρήσεων. Δεν είμαστε ούτε «αγοραίοι» ούτε κρατιστές.

Τώρα στα δύσκολα, όπως προανέφερες και εσύ στην κοινή μας συνέντευξη.
Το παρασιτικό πολιτικό και οικονομικό σύστημα στη χώρα μου έχει τις ρίζες του και τα αδιέξοδά του στο δικό σας φιλελεύθερο πολιτικό-οικονομικό (αν και παραγωγικό) σύστημα. Γνωρίζεις ότι το χρηματιστικό κεφάλαιο λειτουργεί εγγενώς παρασιτικά απέναντι στο παραγωγικό και αυτό αποτελεί κοινό μας πρόβλημα. Ωστόσο θα σού έχει περάσει από το μυαλό ότι οι μέχρι σήμερα εξηγήσεις για τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και της αντίστοιχης πολιτικής οικονομίας δεν δίνουν απάντηση σε τίποτα. Το πρόβλημα στο βάθος του αφορά αυτό καθ' αυτό το παραγωγικό μοντέλο στο οποίο λειτουργούμε και το οποίο ορίζει τους όρους «ανάπτυξης» και κοινωνικής ανασύνταξης.

Άρα μη το κουράζουμε πολύ. Πάμε μαζί στα δημοσιονομικά και διεθνή, παρεμπιπτόντως μια χαρά τα πας με τη Ρωσία, αναζητούμε την ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίησης και ταυτόχρονα αναζητούμε τις αντιφιλελεύθερες πολιτικές για τη δημιουργία μιας παραγωγικής και κοινωνικά δίκαιης κοινωνίας. Σού θυμίζει βέβαια όλο αυτό σοσιαλισμό. Το βρήκες. Αλλά δεν πρέπει να το συγχέεις με το σοβιετισμό που γνώρισες.

Εμείς πλάι στα σταθεροποιητικά μέτρα που θα λάβουμε ξεκινάμε βαθειές θεσμικές δημοκρατικές-συμμετοχικές αλλαγές, που εύκολα κατανοείς πως αφορούν ακριβώς την παρεμπόδιση ενός ακόμα παρασιτικού κύκλου με εναλλαγές της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς. Αυτά τα δημοκρατικά, επέτρεψε μου να τα αντλήσω κυρίως από την ελληνική παράδοση και τον ελληνικό τρόπο σκέψης για τον οποίο είμαι βέβαιος ότι είσαι όλο αυτιά.

Ένα τελευταίο για τον συνεργάτη σου τον Σόϊμπλε. Ξέρω ότι τα ίδια σκέπτεται κι αυτός αλλά πάνω στην τσαντίλα του φαλτσάρει και πάει να δικαιώσει τους (όποιους) προηγούμενους δηλαδή τους υπεύθυνους αυτής της κατάστασης. Παίζει με όρους «οι δικοί μας» και οι «δικοί τους», πράγμα αβάσιμο και παλαιο-συστημικό. Νομίζω ότι μπορείς να τού ζητήσεις αυτοσυγκράτηση, η οποία είναι άλλωστε και από τα δυνατά σας χαρτιά ως βόρειο-ευρωπαίοι. Εν τω μεταξύ έως την επόμενη συνάντησή μας καλό είναι να έχουμε παραπέρα χειραφετηθεί για τον ρόλο του χρηματιστηριακού κεφαλαίου για να μπούμε πιο βαθειά στα παραγωγικά. Συγγνώμη για το μονότερμα αλλά όλα τ' άλλα έχουν ειπωθεί.

Εύχομαι στο άμεσο μέλλον να προχωρήσουμε σε πιο γόνιμες συγκρούσεις. Να τεθούν τα ζητήματα. Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Απρίλης 2015, για την «απομαγνητοφώνηση»

Αλέκος Βαρβέρης