Ἐξώφυλλο arrow Περιεχόμενα arrow Ἐπὶ-καιρῶν arrow ΝΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

ΝΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ

Γράφει: Ἀλέκος ΒΑΡΒΕΡΗΣ

(Δημοσίευση: 14 Δεκεμβρίου 2008)



VARVERIS_02Κάτι σημαντικό και πρωτόγνωρο συμβαίνει εδώ.
Συνηγορεί σε αυτό το γεγονός ότι όλη η αριστερά (συστημική και αντιστασιακή) έχει μπλοκάρει και παρακολουθεί θορυβημένη και αμήχανη.
Δεν ταιριάζει στα κιτάπια μας το νέο-εισερχόμενο Πρόσωπο του εξεγερμένου νέου.
Δεν έχει τίποτα από τις προδιαγραφές μας. Δεν έχουν κόμμα, δεν έχουν project, δεν έχουν γραμμή και κυρίως δεν μας έχουν ρωτήσει.
Αναρωτιούνται οι παλιοί σύντροφοι: από πού μας προέκυψαν τούτοι· και επειδή δεν το γνωρίζουν αρχίζουν την κλάψα και τα κρυφό-κουκουέδικα «ερωτηματικά».

Δεν δικαιολογούνται όμως, κυρίως οι αντιστασιακοί (π.χ. o Γιώργος Καραμπελιάς). Μας είχε από πολύ καιρό προειδοποιήσει ο Σαββόπουλος. Όταν θα έρθει με το καλό, τα συναισθήματα και η λογική μας να αναλογιστούν : «Ποιος αλήθεια είμαι εγώ και που πάω με χίλιες δυο εικόνες στο μυαλό, προβολείς με στραβώνουν και πάω και γονατίζω και το αίμα σου φιλώ». Μας είχε προειδοποιήσει να προσέξουμε ότι ο «ύμνος τους τραντάζει το ναό» τον κρατικο-κομματικό.

Ας σιωπήσουμε για λίγο βρε σύντροφοι (του Βορρά και του Νότου, της Ανατολής και της Δύσης) κι ας καλλιεργήσουμε αυτιά. Δεν έχουμε να πούμε παρά ελάχιστα και έχουμε να ακούσουμε μύρια όσα.

Παρακολουθώ και βιώνω τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, τις κινητοποιήσεις και τον πετροπόλεμο των σκεπτόμενων εξεγερμένων νέων. Συζητήσεις ψύχραιμες, που σε τίποτα δεν θυμίζουν το διχαστικό, κοκορομαχικό, αλαζονικό, πολυξερικό και εγωκεντρικό χαρακτήρα των συζητήσεων της αριστεράς και του αριστερισμού. Κάθομαι στην άκρη και μαθαίνω.

Συμβαίνει κάτι βαθύτερο απ' το Πολυτεχνείο του '73. Κάτι Άλλο.
Δεν συγκρούονται γραμμές. Η συζήτηση είναι στη σφαίρα του αξιακού. Δεν παράγει αιτηματολογία, δεν έχει στείρο διεκδηκητισμό.

Τα ζητούμενα της τρέχουσας αριστεράς έχουν επί της ουσίας απαντηθεί, όχι επί του θεσμικού-προγραμματικού αλλά σε ένα πρωτόλειο επίπεδο αρχών. Δηλαδή έχουν απαντηθεί με τον μοναδικό τρόπο που γίνεται: έχουν ξεπεραστεί. Οι αριστερο-δεξιές αιτιάσεις μας τους φαντάζουν χθεσινές.

Όποτε κι αν «κλείσει» αυτός ο κύκλος τίποτα δεν θα ‘ναι όπως παλιά.
Οι εξεγερμένοι σκεπτόμενοι νέοι διαμορφώνουν μια νέα αφετηρία κοινωνικοκεντρικών διεργασιών και προβληματισμού.

Από κοντά λοιπόν και εμείς, ψύχραιμα και ανοιχτά, να ακούσουμε πως κτυπά την πόρτα μας το αύριο.

Η ίδια τους η ύπαρξη εν εξεγέρσει ορίζει τη νέα ακολουθία των ζητημάτων και απαντήσεων.
Είναι μια ΝΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ - κίνημα Προσώπων.
Είναι - οι ίδιοι- μια ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ. Μια εποχή που προτάσσει (αφού πρώτα μας εμπιστεύθηκαν και μας περίμεναν) την ανθρωπιά, το κοινωνικό δίκιο, την αλήθεια. Μια εποχή που συγκρούεται με την κοινωνική υποκρισία και απαξία. Δηλαδή όχι μόνο με το κράτος αλλά με όλη την κοινωνία εκεί που σαπίζει, με όλους εμάς εκεί που τη συντηρούμε.
Αναγνωρίζουν εκ νέου, οι σκεπτόμενοι νέοι μας, την αξία του Άλλου και την επανεισάγουν στα θεμελιώδη.

Δεκέμβρης 2008,
Αλέκος Βαρβέρης
και ό,τι μοναχικό στον κόσμο αυτό.


Σχόλια (6)

1. 17-12-2008 03:02
...Έμπαινε Αλέκο!

Αλέκο Βαρβέρη, «έγραψες»! 
Για μένα ειδικά με το: «Η συζήτηση είναι στη σφαίρα του αξιακού. Δεν παράγει αιτηματολογία, δεν έχει στείρο διεκδικητισμό». 

"Φτύνω αίμα" τα τελευταία χρόνια να λέω και γράφω ότι ΑΛΛΕΣ ΑΞΙΕΣ {πέρα από τις ...ξύλινες} πρέπει να βρεί και να προβάλει η Αριστερά, αν θέλει να είναι ...αριστερή.


Και νά! μιά κάποια ΑΛΛΗ ΑΞΙΑ που προτείνω, για να «πάρεις μιά γεύση»: Η εργασία είναι αυτό που διαφορίζει τον άνθρωπο από τα ζώα, αυτό που τον τιμά, και πρέπει να πάψει να θεωρείται μέσο επιβίωσης {αυτήν πρέπει να την εξασφαλίζει η κοινωνία σ' όλους!} αλλά προσφορά, να πάψει να είναι δουλειά-δουλεία, άρα πρέπει να συνεχίζεται ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ, με παράλληλη κατάργηση της «σύνταξης γήρατος», που άλλωστε εφεύρεση των εκμεταλλευτών είναι για να ξεφορτώνονται χωρίς προβλήματα τα όχι πλέον τόσο παραγωγικά "εργαλεία" παραγωγής.


Έχω σκεφτεί και μερικές άλλες αλλά θά 'θελα πρώτα τη γνώμη σου πάνω σ΄αυτήν.


αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη

Ναπολέων

2. 17-12-2008 09:33
Νέα σελίδα

Αυτό που δειλά έχει επιτέλους αρχίσει να ακούγεται από τα πιο προωθημένα στόματα, ότι η κίνηση των νέων παιδιών έρχεται από το μέλλον, σημαίνει ότι κουβαλάει καινουργια δεδομένα και χαρακτηριστικά που αιφνιδίασαν τους πάντες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ακόμη και οι φοιτητές ξεπεράστηκαν από τους μαθητές και αντέδρασαν σε δεύτερο χρόνο. Αυτό που τίθεται σαν απαίτηση είναι να κατανοηθεί η κίνηση αυτή σαν κριτική όλων των γνωστών μορφών συλλογικής έγερσης και εκπροσώπησης και πολιτικής, σαν αναζήτηση νέας κοινωνικής συλλογικότητας και υποκειμενικότητας. 

Η κίνηση των νέων έχει ηθικότητα, έχει στόχο, έχει αντίπαλο, έχει μπροστά της διάρκεια και μέλλον. Έχει επομένως "πλαίσιο", αλλά εκείνο που αξίζει να προσεχτεί είναι κάτι περισσότερο: ΕΧΕΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΟΛΙΚΟΥ. Η γνωστή πολιτική και κοινωνική θεωρία είναι που αποδεικνύεται ανεπαρκής για να περιγράψει αυτά τα ζητήματα. 15χρονα παιδιά αφήνουν πίσω τους τα σκουριασμένα, με μία πράξη-ξημέρωμα αφήνουν πίσω τους τον παλιό κόσμο (Χέγκελ) και ψάχνουν τον κόσμο που ανατέλει.


Είναι αναμενόμενο ο παλιός πολιτικός κόσμος, οι παλιοί διανοούμενοι να μην μπορούν να καταλάβουν (και να μην καταλαβαίνουν ότι δεν καταλαβαίνουν). Προβληματίζονται που το πράγμα δεν χωράει στους παραδεγμένους ξυλότυπους (καλούπια). Αξίζει να ανοίξουν συζητήσεις επάνω σε αυτά.


Εύχομαι στους νέους καλή φώτιση να έχουν στο δύσκολο στοίχημά τους.
Μαυροπίνακας

3. 18-12-2008 05:35
Καλόοοοοοοοοο!

Μαυροπίνακα, 
πολύ με στενοχώρησες, που δεν άφησες κάτι για να σέ καρφώσω, όμως πρέπει να σημειώσω ότι το: 
«Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ακόμη και οι φοιτητές ξεπεράστηκαν από τους μαθητές και αντέδρασαν σε δεύτερο χρόνο.» 
είναι πολύ καλή παρατήρηση. 

Έμ! βέβαια! Οι μαθητές είναι που τραβάνε το μεγάλο "λούκι", την εξαφάνιση κάθε προσωπικού τους χρόνου από την παρακολούθηση επάλληλων φροντιστηρίων, την περιωρισμένη ελευθερία κινήσεων, τον τρόμο τυχόν αποτυχίας στις εξετάσεις.

Οι φοιτητές και πλήρη ελευθερία κινήσεων έχουν, και ελάχιστη πίεση στην προσωπική τους ζωή και ελπίδα ότι, έστω με ένα ...«δημοκρατικό 5», θα το πάρουν κάποτε το "χαρτί". 
Μένει βέβαια το φάσμα της ανεργίας. 
Αυτό όμως ζορίζει μόνον "μετά" το χαρτί, μετά την αποφοίτηση. 

Νά 'σαι καλά.

4. 30-12-2008 23:15
Δύο σημαντικά κείμενα

Προτεινω στους αναγνωστες του Φυλλομαντη να μελετησουν προσεκτικα ενα κειμενο του Χρ. Γιανναρα που αφορα την εξεγερση της νεολαιας, με τιτλο « Η παρανοια φιμωσε τη γιορτη», το οποίο μπορει να αναζητηθει ευκολα, πχ. από τις συνδέσεις “Σε όλο τον κόσμο/Links” του Φυλλομάντη, επιλέγοντας το “Επιφυλλιδες του Χρήστου Γιανναρα”. Τοσο η οπτικη του, οσο και οι θεσεις του, προσωπικα με βρισκουν εν πολλοις διαφωνουντα. Θεωρω ομως οτι με πολλους τροπους συνεισφερει στον προβληματισμο για τα γεγονοτα και τη συγκυρια, οσο και ειδικοτερα για τη συγκυρια της ελληνικης διανοησης, και δη της «οργανικης κοινωνικης διανοησης» της οποιας αναμφιβολα αποτελει εξεχουσα φωνη ο Γιανναρας. 

Προτεινω επισης, την προσεκτικη (ξανα)μελετη, ενος μικρου αλλα ΚΑΙΡΙΟΥ σχολιου, διαφορετικης οπτικης, παρα τους ορισμενως κοινους τοπους με το κειμενο αυτο. Προκειται για το σχολιο του Μαυροπινακα με τιτλο «Νεα σελιδα», λιγο πιο πανω απ’ τις γραμμες αυτες (σχολιο Νο 2 στο ανω κειμενο "Νεα εμπειρια, νεα εποχη"). Η νηφαλιοτητα και συντομια του, οχι μονο δεν αποκρυπτουν, αλλα αντιθετα υπογραμμιζουν την ουσια των επισημανσεων του.


Η αναδυση του σπερματος ενος ΝΕΟΥ ΟΛΙΚΟΥ, με προελευση και προορισμο το μελλον, δια της νεολαιας και της εμπρακτης ιδεολογοπολιτικης-κοινωνικης κριτικης της, ως συνοψη της δικης μου αναγνωσης και συνηγοριας, δεν εξαντλει ασφαλως την πολλαπλοτητα και τη σημασια των αναφορων του.

Στη σχετικη συζητηση που, με ενα τροπο και διστακτικους ρυθμους, νομιζω οτι εχει ηδη ανοιξει, η μελετη και προβληματισμος πανω στο κειμενο αυτο, ειναι ιδιαιτερης σημασιας. Θα ηταν μαλιστα πολυ γονιμο εαν, χωρις δισταγμους, οι αναγνωστες του Φυλλομαντη επιχειρουσαν διαλογικες τοποθετησεις πανω σε αναφορες του σχολιου, περιλαμβανομενων και των καταθεσεων σχετικων κι ευλογων ερωτηματων. Ειναι αλλωστε στα οργανικα στοιχεια του «νεου ολικου» (κι ελπιζω οτι συμφωνει σ’ αυτο ο Μαυροπινακας) η αναζητηση αναβαθμισμενων και συμμετοχικα, ορων διαλογου. 
Δ.Τ. - 28/12/08
Δ.Τ.

5. 08-01-2009 07:53
Μπαράζ

Οι Κανελλο-χουντικοί, οι Χρυσοχοϊδιδες και οι Μπακομητσοτάκηδες ξεσπάθωσαν. Θεόσταλτοι, γι αυτούς, οι πυροβολισμοί. Επιτέλους, μετά τον εχθρό κουκουλοφόρο 16χρονο πέφτει χτυπημένος και ένας δικός μας 20χρονος κρανοφόρος. 

Με δήλωση του Χρυσοχοϊδη πετροπόλεμος και καλάσνικοφ είναι ίδιο πράμα. Τι αηδία. Για ευνομούμενη (διάβασε ευνοούμενη) κοινωνία μίλησε η Μπακογιάννη (ως ευνοημένη Ελληνίδα σαφώς). Η Κανέλλη ως φρικαλέο κερασάκι στην τούρτα του δηλητηριασμένου μίγματος έκραξε για Κουφοντινάκια. Η χουντική της φλέβα δεν άντεξε άλλο και συνάντησε δημιουργικά την Κουκουέδικη αρματωσιά της εν μέσω των πάντα δικαιωμένων βεβαιοτήτων της. Διπλή αηδία. Στην επόμενη συνάντηση θα διεκδικήσει την απελευθέρωση του Κουφοντίνα για να αναλάβει δράση η Ο.Π.Λ.Α. Γιατί να τους ταΐζουμε; Για να αρθρογραφούνε κιόλας;


Μακριά απ' αυτά τα φίδια μπορεί να αναπνεύσει η κοινωνία και να βρει το θάρρος να αμφισβητήσει την φιλελεύθερη Δημοκρατία.


Α.Π.

6/01/09
Α.Π.

6. 04-03-2009 00:18
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ

Φίλε Αλέκο, 
Αντιγράφω ένα αρθρο απο μια μαθητική εφημερίδα,τους προβληματισμούς και τις σκέψεις μιας 16αχρονης μαθήτριας λυκείου. Tίτλος: 
ΓΙΑΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ.
Στις μέρες μας κατακλυζόμαστε απο τεχνολογικά μέσα και επιτεύγματα του 21ου αιώνα.Μέσω αυτών κάποιοι παραγωγοί, κάποιες κινηματογραφικές εταιρίες και κάποιοι σεναριογράφοι ταυτίζουν την έννοια "ήρωας" με αυτή του πρωταγωνιστή. 
Δυστυχώς έχουν παραποιήσει τοσο πολύ αυτή την έννοια, που φτάνουν σε σημείο γελοιοποίησης μπροστά στους υποψιασμένους θεατές. Γελοιοποιούνται, επειδή δείχνουν τον ιδανικό ήρωα να είναι συνήθως άντρας,γυμνασμένος και τέλειος σε αναλογίες- σε σημείο που να μοιάζει με "κούκλα"- και τέλος, τον παρουσιάζουν ως φονικό όπλο που χαίρεται να βλέπει τους ανταγωνιστές του να σβήνουν σαν κεριά στο διάβα του. 

Και ιδού ο εκφυλισμός της έννοιας "ήρωας".Αυτό, γιατί οι άνθρωποι είτε την παρακάμπτουν είτε δεν γνωρίζουν πως η λέξη τούτη εχει πολύ παλιές ρίζες, στηρίζεται σε ιστορικά γεγονότα που δικαίωσαν τον χαρακτηρισμό κάποιων ανθρώπων ως ηρώων. Επι του παραδείγματος, ο Λεωνίδας και οι 300 στη μάχη των Θερμοπυλών εναντίον του Ξέρξη, Πέρση βασιληά, οι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου και οι αγωνιστές του 1821. Ολοι αυτοί αξίζουν τον παραπάνω χαρακτηρισμό, γιατί επέλεξαν αυτό που ελάχιστοι θα επέλεγαν: να θυσιαστούν για το αύριο της πατρίδας τους, είτε με το να πολεμήσουν τίμια μέχρι τέλους , είτε με το να απαρνηθούν τις χαρές της ζωής. Αυτό θα πεί ήρωας.


Κι εμείς οι 'Ελληνες, ιδιαιτέρως οι νέοι, με τι καταγινόμαστε σήμερα? Αγνοούμε την προσφορά αυτών που αγωνίστηκαν με αξιοπρέπεια και μας χαρισαν την ελευθερία, υποτασσόμαστε στην εποχή της απάθειας και καταντούμε υποχείρια του εύκολου χρήματος.

Κι όμως εμείς οι Ελληνες εχουμε καλά κρυμμένο μέσα μας το πνεύμα της ελευθερίας, της ζωογόνας, της πραγματικής. Αρκεί να κινητοποιηθούμε. Να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, προς τη φιλαλήθεια, την αγάπη, την αυτοθυσία και τον αλτρουισμό. Να παλέψουμε για τις αξίες και τα ιδανικά μας, που φυλακίζονται πίσω απο τους τοίχους της πνευματικής μας σκλαβιάς και ανεπάρκειας, της αισχροκέρδειας και της υποκρισίας. Να αγωνιστούμε για τη συντήρηση του Χθές , τη βίωση του Σήμερα και τον ερχομό του Αύριο. Να παλέψουμε τίμια και με οποιοδήποτε κόστος. 

Και για ένα να είστε σίγουροι,το αποτέλεσμα της ηρωικής αυτής μάχης θα είναι: ή τάν ή επί τάς.


0 Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια.

Υποβολή σχολίου
Δεν θα δημοσιευθεί

Ειδοποίησέ με μέσω e-mail σε απαντήσεις
Συλλαβισμός Συλλαβισμός

Tsipras-01

Κείμενα του ιδίου :

Πρόσφατες δημοσιεύσεις

γιά τήν σύνδεση στο Forum...





Αρχή σελίδας