ΤΟΥ ΨΙΘΥΡΙΣΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΝΑΞΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ

(Δημοσίευση: 10 Δεκεμβρίου 2008) Μέσα στὸν ὀρυμαγδὸ τῆς ὀργῆς καὶ τῆς κινητοποίησης, τῆς ψευτιᾶς καὶ τῆς συγκάλυψης, ὁ φίλος ἀναγνώστης Φυλλοψάχτης μᾶς ἔστειλε ἕνα ἀπὸ τὰ καλύτερα ἴσως πόστ ποὺ ἐμφανίσθηκαν στὴν μπλογκόσφαιρα. Τὸ δημοσιεύουμε καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε.

ΤΟΥ ΨΙΘΥΡΙΣΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΩΝΑΞΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ...

«Επιμένοντας θλιμμένα, αγανακτισμένα κι αβασάνιστα, να αγνοούμε και να πλαστογραφούμε το γιατί.»
Από εδώ θα συνεχίσω. Για τους εξουσιαστές και τους εξουσιαζόμενους.
Αφήνουν αναπάντητο το γιατί, και μηχανεύονται τρόπους για να το πηδήξουν.
Τα παιδιά δεν έχουν πρόταση, μας πιπιλάνε οι τεχνικοί της εξουσίας, για να αποκρύψουν ότι έχουν ΟΛΑ τ’ άλλα. Ανθρωπιά, αίσθημα δικαίου, αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια και θάρρος. Θαυμάσιο υλικό να σταθείς και να το αφουγκραστείς.
Τις ΕΥΘΥΝΕΣ μας λοιπόν να απλώσουμε στο φως.
Στον άθλιο προοδευτισμό της μεταπολίτευσης να αναζητήσουμε το χαμένο μας πρόσωπο, που ήρθε και πρόσθεσε στον αυταρχισμό την αναίδεια και την απάτη.
Ο αμοραλισμός της προόδου και ο σκοταδισμός του μόνου σωστού, του υπερ-μόνου, είναι η αιτία, η πιο πρόσφατη, η πιο χυδαία, η πιο μέσα μας.
Προοδευταράδες οι βασικοί πλαστογράφοι. Χασαπο-δημοκράτες που σφάζουν όνειρα και τρυπάνε στήθια. Θέλουν αμνησ(τ)ία οι αλήτες και εκλογές.
Σκατο-αναλυτές της αφορμής και άφωνοι της αιτίας.
Και πέρασαν χρόνια πολλά μέσα σε λίγες μέρες.

Μιλούμε με νεκρούς και με παγιδευμένους.
Αλέξη πες του. Πες του να μη σε ξεχάσει.
Να μην ξεχάσει ποτέ. Να τυραννιέται με την κοινωνική του βλακεία να εγκληματεί για λογαριασμό ελιτίστικων συμμοριών που τον φέρνουν θανατηφόρα αντιμέτωπο με τον αδερφό του.
Πες του ποιοι τον βάζουν να πιστεύει, λεβέντικα και ανόητα ταυτόχρονα, ότι η κακοδαιμονία αυτής της κοινωνίας οφείλεται στα παιδιά με τις μολότοφ. Πες του ποιος κατέστρεψε το Ναό και σκόρπισε τα εμπορεύματα.
Πες του να το πει και στους άλλους. Μικρούς και μεγάλους, κρυμμένους και αστόλιστους.
Ποιος θα σε κάνει άνθρωπο τώρα ρε;

«Οι νέοι με τα πρησμένα αρχίδια που τους έλεγαν αλήτες».
Πρησμένα από όλους εμάς, και με αρχίδια για να είναι εκεί και να μας θυμίζουν/αφυπνίζουν, εαμίτικα και πρωτο-χριστιανικά, τις συλημένες κοινωνικές αξίες.
Αλέξη πες μας.
Τι θα κάνετε αγαπητά μου ρεμάλια με την κοινωνική απαξία;
Τι να κάνω στο διπλανό μου;
Τι θα φτιάξετε ρε manager με τα λεφτά σας;
Τι θα καταφέρετε ρε χαμένοι αν σας μοιάσω;
Πώς να εξαφανιστώ και να χαθώ;
Πόσο να μεγαλώσω άλλο; Μόλις πέθανα.
Μόλις αναστήθηκαν οι διαρκώς πρώτοι νεκροί.
Σας κλείνω το μάτι.

Τυφλοπόντικες γονείς, της ευτυχίας του ενός.
Κερδοσκόποι ανάξιοι του επιχειρείν.
Απαίδευτοι εκπαιδευτικοί, μπακαλοτευτέριδες του βαθμού, ανάξιοι και αναξιολόγητοι.
Αντι-ιπποκράτειοι ιατροί, ορκωτοί λογιστές των θυμάτων σας.
Λογοπνιγμένοι δικαστές και δικηγόροι που λογο-πνίγετε το δίκιο όπου το πετύχετε.
Άξεστοι και άγραφοι πολιτικάντηδες, προβοσκίδα του παχύδερμου που εκπροσωπείτε, ρουφάτε και κλάνετε ολομερής το δύσοσμο κενό σας.
Συνδικαλισταράδες της συμφοράς και της μπαγαποντιάς.
Αντίχριστοι ρασοφόροι που εξειδικεύετε με ρεαλισμό ό,τι ο Θεός και η Κοινωνία σας εμπιστεύθηκε.
Κουμανταδόροι, ρουφιάνοι και χαβαλετζήδες των media.
Όπου και να παρκάρετε το καινούργιο σας όνειρο θα σας βρω.
Θα κάνω τη νύχτα σας μέρα. Σας χάρισα ήδη το πιο φωτεινό χριστουγεννιάτικο δένδρο.
Γιατί εσείς, και η απειθάρχητη απληστία σας, είστε η αιτία.
Γιατί εμείς φροντίζουμε το κεράκι σας να μη σβήσει.

Μου έλεγε η γιαγιά μου, κάθε φορά που πρόκυπταν άδικα πράγματα, «θα μας κάψει ο Θεός παιδάκι μου».
Λοιπόν γιαγιά, με καθυστέρηση κοντά πενήντα χρόνια, σου ομολογώ ότι έχει αρχίσει η προφητεία σου, μας καίει ο 16χρονος θεός.

Στέλιο μου, του ψιθύρισα, να πας αλλά του φώναξα, να γυρίσεις.

ΦΥΛΛΟΨΑΧΤΗΣ και χαμένος και Αλέξης και μπάτσος που δεν πυροβολεί.

Δεκέμβρης 2008

ΠΑΛΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ:

	1. 11-12-2008 14:23
	Ευτυχήματα και δυστυχήματα γύρω μας Ευτύχημα:  Καλά κάνουμε όλοι και προσπαθούμε - επιτέλους - να κατανοήσουμε τα φαινόμενα γύρω μας.   Και λέω επιτέλους, γιατί αν οι μαθητές έκαναν καθιστική διαμαρτυρία έξω από τη Βουλή, δεν θα τους συζητούσε κανένας, και θα το θεωρούσαμε απλά μία ακόμα ευκαιρία για κοπάνα ή τουλάχιστον ένα ακόμα εφηβικό καπρίτσιο. Χρειάστηκε λοιπόν να διαμαρτυρηθούν επαναστατικά για να στρέψουμε το βλέμμα μας και τη σκέψη μας στο αδιέξοδό τους.  Δυστύχημα:   Και μετά την επανάσταση, τί;   Και μάλιστα επανάσταση χωρίς ηγέτη, χωρίς όριο, χωρίς κατεύθυνση και σκοπό; Ποιά μορφή της σημερινής κοινωνίας είναι τόσο φωτεινή και ξεχωριστή ώστε να γίνει σημείο αναφοράς του οργισμένου πλήθους; Ποιός έχει το όνομα και τη χάρη, τα κότσια να το κάνει, να πείσει τον κόσμο σε κάτι αληθινό; Κανείς... Δυστυχώς κανείς...  Ποιός έχει το θάρρος και κυρίως τη διάθεση να ξεβολευτεί και να ξεσαβουρώσει τη σκαρταδούρα; Επίσης κανείς....  Χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία. Μάλλον έχουμε να δούμε ακόμα πολλά.

Βάσια Μαυραγάνη

	2. 12-12-2008 17:34
	ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ ΑΠΛΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ [Σημείωση του Φυλλομάντη:]  Στις παραπάνω απόψεις του Φυλλοψάχτη, ο αναγνώστης Τ.Δ. διατυπώνει ενδιαφέρουσες ενστάσεις. Το κείμενό του δημοσιεύεται στη στήλη μας "Διάλογος" με τον τίτλο Ενστάσεις Απλής Λογικής.

Τ.Δ.

	3. 12-12-2008 17:38
	ΕΝΣΤΑΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ... [ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΦΥΛΛΟΜΑΝΤΗ]:  Ο αναγνώστης μας Τ.Δ. επανέρχεται με νέες ...ενστάσεις προς τον Φυλλοψάχτη. Τι δημοσίευουμε και αυτές στη στήλη "Διάλογος" με τίτλο ΕΝΣΤΑΣΕΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τ.Δ.

	4. 16-12-2008 09:29
	Τον κύριο ΚΑΝΕΝΑ που τον έλεγαν Οδυσσέα. Αγαπητή Βάσια, οι ερωτήσεις σου αν αντιστραφούν φέρνουν και τις απαντήσεις.  «…επανάσταση χωρίς ηγέτη, χωρίς όριο, χωρίς κατεύθυνση και σκοπό;».   Αυτές οι ανησυχίες, ως πρωτεύοντα και προαπαιτούμενα, είναι ανακαλύψεις τις δικής μας τσίμπλας. Η επαναστατική διαδικασία εξ ορισμού δεν έχει όριο, η κατεύθυνση και ο σκοπός της αναμορφώνονται διαρκώς και ο ηγέτης, στη σημερινή περίσταση, απλώς είναι σε πληθυντικό αριθμό.  Ρωτάς «Ποια μορφή της σημερινής κοινωνίας είναι τόσο φωτεινή και ξεχωριστή ώστε να γίνει σημείο αναφοράς του οργισμένου πλήθους;» και απαντάς Κανείς!! Εν μέσω πλήθους εξεγερμένων νέων που πιο φωτεινοί δεν γίνεται. Εννοείς μάλλον: κανείς από εμάς τους «κουρεμένους επαναστάτες». Αλλά όχι νέτα σκέτα κανείς!  Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι «…έχουμε να δούμε ακόμα πολλά.».  Αν διατηρήσουμε την αισιοδοξία των μαχόμενων παιδιών και θα δούμε και κυρίως θα ΜΑΘΟΥΜΕ πολλά.  Βέβαια αν περιμένουμε εφάπαξ καταβολές του μέλλοντος και ζεστό σερβίρισμα λύσεων θα απογοητευθούμε. Όχι όμως από τα παιδιά αλλά από το ξερό μας το κεφάλι.  Ήδη η πρώτη μεγαλειώδης κίνηση έχει γίνει, αυθόρμητα κι όμως «όλα είναι συνειδητά». Στην ερώτηση του α-ακοινώνητου μέσου προοδευτικού, και πώς σας λένε; απάντησαν οι Οδύσσειες και ο πληθυντικός τους Οδυσσέας: ο κανένας.   Το όνομά τους άρρητο ακόμα αλλά γενεσιουργό. Πολλαπλασιάζεται με την ίδια ταχύτητα που γενικεύτηκε η πνευματική μιζέρια, η απρόβλεπτη βαρβαρότητα και ω του θαύματος περπατά, χωρίς να βουλιάζει, πάνω στα λιμνάζοντα μυαλά μας.  Οι εξεγερμένοι και σκεπτόμενοι νέοι προκαλούν την υπνωτισμένη πλευρά μας και στοιχηματίζουν θυσιαζόμενοι στην αφύπνιση.  Μια νέα Ιστορία ξεκινά που καίει το Πρωτόκολλο του ξεπεσμένου αριστερο-προοδευτισμού. Θα φέρει και θεωρίες και στρατηγικές και τακτικές και όλα τα καλούδια με τα οποία είμαστε εξοικειωμένοι. Δεν βιάζεται γι αυτά. Βιάζεται να κάψει το χωράφι που φυτρώνει το αραλίκι μας και η αποχαυνωμένη βολή μας. Ο οικονομισμός και ωφελιμισμός μας.  Δεν λαθεύει ο νέος. Μπορεί να ηττηθεί (κακό του κεφαλιού μας) αλλά δεν λαθεύει.  Απ’ τα χωράφια τους, με την αγάπη μας.  Δεκέμβρης 2008   Αλέκος Βαρβέρης

Α. Βαρβέρης