Ἐξώφυλλο arrow Περιεχόμενα arrow Θέματα arrow ΚΛΑΙΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ;

ΚΛΑΙΕΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ;

Γράφει: Δημήτρης ΤΖΟΥΒΑΝΟΣ

(Δημοσίευση: 26 Σεπτεμβρίου 2007)


Tzouvanos_01-smallΗ επικρατουσα αποψη διακρινει την ψηφο κυριως σε  ψηφο  εξουσιας-διακυβερνησης και ψηφο  διαμαρτυριας-τιμωριας, θεωρωντας περαιτερω  λογικη την πρωτη και θυμικη τη δευτερη, ενώ ενδιαμεσος χαρακτηρας αποδιδεται στην ψηφο εξισορροπησης-προειδοποιησης. Aναγνωριζεται επισης και ψηφος εκφρασης-καταγραφης στον οποιο κυριαρχει η ιδιαιτερη υποκειμενικη σχεση (ιστορικη, ιδεολογικη, πολιτισμικη, εθνοτικη κ.α.). Τελος διακρινει αναμεσα σε θετικη κι αρνητικη ψηφο, δηλαδη ψηφο υπερψηφισης-στηριξης και καταψηφισης-αντιπαραθεσης, ενός ή και περισσοτερων κομματων στην τελευταια περιπτωση. Υπαρχει όμως και μια άλλη ψηφος, λογικη και θυμικη μαζι, θετικη κι αρνητικη, κυβερνητικη και προειδοποιητικη, ανατρεπτικη και οικοδομητικη, προσωπικη και συλλογικη, μια ψηφος περα απ' τα στερεοτυπα ιδεολογηματα, εντονα και παραγωγικα πολιτικη. Εδώ ειμαστε. Ποσο όμως ;

Σε ανατρεπτικες συγκυριες, διαμορφωνεται η δυνατοτητα ουσιαστικων πολιτικων αλλαγων, δυνατοτητα που η αξιοποιηση της εξαρταται κι απ' τη γενικοτερη ιδεολογικη ετοιμοτητα που οδηγει την αναγνωση των πραγματων και φυσικα την πραξη. Είναι όμως (δηλαδη μπορει να γινει) η συγκυρια επαρκως ανατρεπτικη ;

Τα στοιχεια του σημερινου πολιτικου τοπιου κυοφορουνται από καιρο, τοσο σε εκλογικο οσο και σε γενικοτερο πολιτικο επιπεδο και κυριαρχουνται απ' το εντονο κοινωνικο αιτημα της συγκροτησης του σοσιαλιστικου χωρου. Η ενταση του αιτηματος αυτου καθως και η σαφηνεια ορισμενων πλευρων του, συνοδεύεται απ' την ασαφεια και περιπλοκη αλλων, τις αντιθετες επιδιωξεις του συστηματος, το θορυβο των τελευταιων ημερων, και βεβαια τα μεγαλα ιδεολογικα-θεωρητικα κενα σε διεθνες επιπεδο. Εκλογικα το αιτημα αυτό καταγραφηκε καθαρα στα ποσοστα ολοκληρου του κομματικου φασματος, μαζι και της αναποφασιστης ταλαντευσης. Όμως, το ΠΑΣΟΚ παραμενει ακομα, μεσα απ΄την ιδια του την κριση στο κεντρο του αιτηματος, εκμετρωντας παντως αυτό το ακομα.

Η ΝΔ, καταγεγραμμενη πλεον κεντροδεξια, καλυπτει πληρως το παλιο κεντρο, που για ιστορικους μονο λογους ένα τμημα του διαχωριζεται απ' αυτή. Ένα δευτερο, με εντονα μικροπαρασιτικα-μικροπρονομιακα στοιχεια πασοκοκαιροσκοπει κι ένα τριτο διαμορφωνει ραγδαια κοινωνικη-πολιτισμικη φυσιογνωμια περαν του σημερινου ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι καθολου περιεργο, πως η περισσοτερο εκτεθειμενη σε κριτικη είναι η κεντρωα, η φιλελευθερη διασταση της ΝΔ, ενώ η πλεον ελκυστικη είναι η λαϊκοδεξια, εστω κι αν δεν εχει αποβαλλει πληρως τα δεξια αντανακλαστικα της. Πολιτικα οι δυο αυτές διαστασεις της κεντροδεξιας ενοποιουνται απ' το ριζοσπαστισμο και την προσωπικοτητα του Κωστα Κ., ιδεολογοπολιτικη κληρονομια του Κων/νου Κ. Στο ριζοσπαστισμο αυτό είναι φανερη η προβολη της πολιτικης αυτονομιας, τα μη καιροσκοπικα ή μικροκομματικα προταγματα, και η ανασχεση της επιθετικοτητας της κεντρικης φιλελευθερης επιλογης.  Τα ορια στην πολιτικη της ΝΔ δεν καθοριζονται απ' τις αντιφασεις μεταξυ των πλευρων της, τις επι μερους σημαντικες αποτυχιες και την προφανη ( ως τωρα ) στελεχιακη ανεπαρκεια. Τα ορια της ΝΔ διαμορφωνει κυριως η φυσικη ανεπαρκεια της κεντρωας πολιτικης της μπροστα στα προβληματα της εποχης μας, ανεπαρκεια που επικρεμαται ακυρωτικα πανω κι απ' τον ειδικοτερο καραμανλικο ριζοσπαστισμο. Συνακολουθα η NΔ, οποτε νικηθει, θα νικηθει ως κεντρωα πολιτικη, ειτε από επιθετικοτερη φιλελευθερη, ειτε από σοσιαλιστικη πολιτικη.

Η αναδυση του ΛΑΟΣ, δεν αποτελει κανενα κινδυνο ουτε για τη ΝΔ, ουτε για τη σκετη δημοκρατια. Ισως αποτελεσει προκληση για ολους, μακαρι παραγωγικοτερη απ' οσο στη Γαλλια.

Το ιστορικο ΚΚΕ είναι παγιδευμενο σε χρησιμο αλλα δευτερευοντα κοινωνικοπολιτικο ρολο, λογω συγγενους ιδεολογικης αποστεωσης και διαχρονικης αναξιοπιστιας. Ποιος θα ακουμπησει απανω του, ησυχος, το αυριο των παιδιων του; Να ωριμασει προς τα πού, η οργη οδηγητη μου; Σε ποιο προσωπο οι ταξεις σου αποκτουν νοημα, κι οχι το ρολο ιστορικης μηχανης της εποχης του ατμου; Σκεψου. Σκεψου, όχι μονο πανω στα θεωρητικα κενα που ευστοχα επεσημανε η Αλεκα Παπαρηγα, αλλα βαθυτερα, στα ιδεολογικα κενα. Πολύ περισσοτερο είναι χωρις δυνατοτητες προσφορας, κάθε νεα ή επιμενουσα διορθωτικη ιστορικοϋλιστικη αποπειρα.

Στο ιδιο αυτό πλαισιο, διαγραφονται και τα ορια του μειζονος «ανανεωτικου» πολου, δηλαδη του Συνασπισμου. Η ιδια ιστορικη λογιστικη, στο πιο θετικιστικο, ψευδοεπιστημονικο, απροσωπο, πολυχρωμο, και καιροσκοπικο. Εκει, περιστασιακα κυριως, απαγγιαζουν αστεγες κι ακριβες ευαισθησιες, πολιτικες και κοινωνικες, δινοντας ανιση μαχη να πραγματωθουν κοινωνικα και να αποφυγουν τη φιλελευθερη μεταποιηση τους στο πλαισιο της αριστερας και της προοδου. Aντιφατικο, κεντρωο, κοινωνικοφιλελευθερο, υπερπληρες από μινιατουρες πασοκοστελεχων, μια εκκεντρα οργισμενη, ουσιαστικα σημιτικου τυπου γεροντονεαζουσα συμπραξη, που δεν εχει το θεό της. Ένα τετοιο πραμα, θα κυκλοφορει στα περιχωρα και τα ημικεντρικα του συστηματος, για ερματισμο του πολιτικου-κοινωνικου σκαφους της χωρας, για καμποσο καιρο, ακριβως όπως οι Δαμανακομπιστηδες στο ΠΑΣΟΚ.

Πριν σταθουμε στο ΠΑΣΟΚ, δυο λογια για την ευρωπαϊκη παραμετρο, ενσωματωμενη πια στον καμβα των εθνικων πολιτικων.  Δυο λογια, όχι μηδενισμου αλλα εξισορροπισης της εικονας. Ευρωπαϊκη Επιτροπη, δηλαδη Παλαιοκρασαδες, Διαμαντοπουλες και λοιπα,  ο,τι ο τμηματαρχης του παλιου υπουργειου για το χωρικο. Καμμια σοφία δεν κομιζουν εν Αθηναις, ενώ τα ψιλα μιας θορυβωδους ζητιανιάς, αφορουν τους χωρικους υπουργους της χωρας, ατεκμηριωτους, ακαθοδηγητους κι ανονειρευτους. Ευρωκοινοβουλιο, δηλαδη, ψηφισματα της γερασμενης ευρωσυνειδησης, από προσωπα αψηφιστα. Ευρωπαϊκο Συμβουλιο, εδώ η εξουσια και τα κονδυλια, δηλαδη των Γαλλογερμανων των Μπλερ και των Μπερλουσκονι - φωτογραφια του μεταχιτλερικου πολιτισμου των ευρωπαϊκων λαων. Ο Σημιτης που εκφραζει σημερα το 1 % των ελληνικων προτιμησεων και προτεραιοτητων, απειχε παρασαγγας απο δαυτους.  Εξ αλλου τα ορια αυτης της εξουσιας, μαζι και των ευρωπαϊκων θεσμων, κατεδειξε ολοκαθαρα η Τουρκια.  Δε μπορουμε ωστοσο να δραπετευσουμε απ' τον κοσμο, οφειλουμε να το παλεψουμε, ξυπνωντας ενοχλητικα τη ζαλισμενη ευρωπη - μονο εκει μετρα ο ευρωπαϊσμος του καθενα. Οφειλουμε επισης να επιμενουμε σε πλανα (που δεν εχουμε), κοινωνικοπολιτικα καθορισμενα. Εκει οι ευρωγνωστες ειναι ασφαλως απαραιτητοι ως γραφεις, οπως και οι λεγομενοι τεχνοκρατες ως μερικως γνωριζοντες προσθαφαιρεση, μιας και τα δυο λειπουν απ' τους πολιτικους. Κυριως ομως χρειαζονται κοινωνικοπολιτικοι σχεδιασμοι για των οποιων τη φυση και δυνατοτητα ειναι ανυποπτο το πολιτικο προσωπικο της χωρας, σχεδον στο συνολο του.

Το ΠΑΣΟΚ, μετα το σοσιαλισμο στις 18, ελαβε (ετσι ειπε) το πρωτο μηνυμα ηδη απ' το 85. Την επομενη  10ετια παραδερνε προς την ηττα, εν μεσω των μεγαλων του αντιφασεων, των επιθεσεων βουλημικης αναδιαπραγματευσης της νεας αστικης ταξης που το ιδιο εξεθρεψε ως πυλωνα του, και των αντιδρασεων της αριστερας που ευλογα, οσο κι ατσαλα, αρνουνταν να δορυφοροποιηθει. Απεφυγε ωστοσο, και την επομενη δεκαετια, τη στρατηγικης κλιμακας ηττα, εξ αιτιας προβληματων της Ν.Δ. και της αριστερας, καθως και με τη βοηθεια διαφορων τρυκ που χρειαζονται αναλυτικη εξεταση καποια στιγμη. Αναμεσα τους, τα λιφτιγκ ενος ψευδοστελεχιακου δυναμικου που διαμορφωναν οι ακραιας μορφης διαδικασιες πλαστης εκπροσωπισης, η πολυμορφη μεταθεση της κομματικης και κοινωνικης του βασης ( αλλαγες λαου ) και τελος η φρούδα υποσχεση του εκσυγχρονισμου της ελληνικης καθημερινοτητας. Την πολιτικη αυτη, το ΠΑΣΟΚ υποστηριξε ιδεολογικα μεσα απ' το κεντρικο ιδεολογημα της «δημοκρατικης παραταξης» και τα εκαστοτε παραφερναλια του,  και οικονομικα μεσα απ' τα κοινοτικα κονδυλια των οποιων η διαχειριση αποτελεσε διαρκη προκληση.  Η συνολικη αυτη πορεια απεκτησε αποκρουστικα καθεστωτικα χαρακτηριστικα, σε κομματικο, παραθεσμικο και κοινωνικο επιπεδο, διαγραφοντας ουσιαστικα τις θετικες του πολιτικες. Η κυριωτερη απ' αυτες αφορα την καθοριστικη του συμβολη (θεσμικη, ιδεολογικη και οικονομικη) στο να «βγει ο λαος απ' τη γωνια». Η αναγκαια αυτη κοινωνικη εξελιξη, μεταλλαχθηκε ωστοσο συντομα στο γνωστο καθεστως του «ολα τα μωρα στην πιστα», σε επιπεδο οικονομικο, πολιτικο, ιδεολογικο και αισθητικο. Η λαϊκη απογοητευση κι αναδυομενη απαιτηση για κοινωνικη ανασυνταξη, παρουσα στην εκλογικη συμπεριφορα, την αντιφατικη καθημερινη κοινωνικη πρακτικη, την αποστροφη της νεολαιας απ' την πολιτικη αλλα και στην τεχνη ( βλ. πχ. τα τραγουδια της περιοδου ) ολα αυτα τα χρονια, βρηκε την εκφραση της ( περιορισμενα φυσικα ) στη μοναδικη ανατακτικη πολιτικη που προβαλλονταν πια στη χωρα, αυτη του Καραμανλη.

Το ιδιο διαστημα της μακρας κρισης, η πολιτικη εξελειπε απ' το ΠΑΣΟΚ. Το οραμα του 92, οι Ολυμπιακοι, η ΟΝΕ, επεβληθησαν ως πανεθνικα κοινωνικα προταγματα. Οι πολιτικες φωνες φιμωθηκαν, τα κοινωνικα πολιτικα επιδικα συσκοτισθηκαν και χλευασθηκαν, οι πολιτικες πρακτικες υποβαθμιστηκαν σε καθεστωτικη ιντριγκα αναπαραγωγης, οι προσωπικες προσφορες μεταλλαχθηκαν σε καριεριστικες διαδρομες, η ανανεωση υλοποιηθηκε ως ανανεωση εμπιστοσυνης προς καθεστωτικες ομαδες απο αναλωσιμο καριεριστικο υλικο, η νεολαια διαπαιδαγωγηθηκε μαζικα στο αποκρουστικο αυτο προτυπο πολιτικης. Το ιδιο διαστημα η «ευρωπαικη προσαρμογη» αποτελεσε το προωθημενο αλλοθι αντικοινωνικων επιθεσεων και της παντελους ανικανοτητας διαμορφωσης δημιουργικων διεξοδων. Την ιδια εποχη ο καθεστωτικος συνδικαλισμος διαγκωνιζεται περι τα προνομια στο ονομα του «προοδευτικου κινηματος», ενω η καθεστωτικη διανοηση σιωπα ή εκτρεπει συστηματικα υπερ αυτης καθε αντισταση ( χαρακτηριστικο ειναι εδω το αιτημα του νεου ακαδημαικου κατεστημενου - εσεις τα λεφτα, εμεις το κουμαντο τους ). Την ιδια εποχη οι σοσιαλιστες νταβατζηδες απεκτησαν cherokee, life style, (παρα)χρηματιστικο δικαιωμα στην προσωπικη τους ευημερια και μακιαβελικη συγκαταβαση-περιφρονηση στην πλεμπα. Την ιδια εποχη η ελληνικη κοινωνια, κορπορατισμενη, σαστισμενη, φοβισμενη, πνιγμενη σε προβληματα που οι επιτηδιοι την οδηγουν να τα μεταφραζει σε ζητιανιες του 20ευρου, ακουει να την κατηγορουν για ρατσισμο, φοβικοτητα, και συντηρητισμο ή να την κολακευουν για ενα προοδευτισμο που τον μισει πια. Παρακολουθει ως πολιτικο γιγνεσθαι το παραπονο του κάθε Κουλουρη, ως κοινωνικο γιγνεσθαι τις gossip αθλιοτητες, παρακολουθει την ιδια της την κατολισθηση παρακαμπτοντας  τις δικες της ευθυνες και υποχρεωσεις ( η αθλιοτητα της εξωστρεφειας ), αναζητα ματαια την ελπιδα. Το ιδιο μακρυ διαστημα, τα μεγαλοστελεχη του ΠΑΣΟΚ, θριαμβευουν στα τηλεπαραθυρα, ωραιοποιωντας και συσκοτιζοντας, υποστηριζουν ως αυθεντιες το στομφώδες τους τιποτα, το ιδιο αναντιρρητα πριν διαψευσθουν απ' τα πραγματα και το ιδιο αδιαντροπα, αμεσως μετα. Τα μεγαλοστελεχη ( πλην ευδιακριτων κι ενοχλητικων εξαιρεσεων ) δεν εχουν πει ποτε τιποτα που να μην εχει ηδη υπερκερασθει απ' τον Καραμανλη, δεν εχουν πει ποτε τιποτα εκτος απ' το να κολακευσουν και να διεγειρουν τα καθεστωτικα αντανακλαστικα στο ΠΑΣΟΚ.  Η επιθετικη κενοτητα του πολιτικου λογου, η θλιβερη εικονα των παρατρεχαμενων ή των καιροσκοπουντων των τελευταιων ημερων ( περιλαμβανομενης και της επιστρατης ενοτητολογιας ) ειναι αποκαλυπτικοτατη. Ειναι η ζωντανη καταδειξη της στρατηγικης ηττας, περα απ' τα εκλογικα ποσοστα, και προκριμα για καθε συστοιχο μελλον. Αποτελει ακομα το μετρο της ευθυνης του κοσμου του ΠΑΣΟΚ, ενος κοσμου που κακως τον γλύφουν ως πικραμενο, αντι να του πουν καθαρα και δυνατα, πως και ποσο ο ιδιος ευθυνεται για το χάλι του και το γκριζο μελλον που ετοιμασε στα παιδια του, αντι να του δειξουν πως θα πολεμησει την κακη του πλευρα και θα αναδειξει την προοδευτικοτητα και δημιουργικοτητα του.

Ο Γιωργος εχει τεραστια ευθυνη. Δεν αρκει, οτι ηθελε βελουδινη κι ενωτικη αλλαγη. Το σημαντικο ειναι οτι απαιτησε, μεθοδευσε και σπαταλησε λευκη επιταγη, κι οτι αν κερδιζε τις εκλογες θα εσερνε το ΠΑΣΟΚ στον ιδιο αντικοινωνικο δρομο. Το σημαντικο ειναι πως περιφρονησε την εντολη «αλλαξε τα ολα», τη διεστρεψε σε Μανοδαμανακηδες, βραβευσεις εν συνεδριω της καθε Αγγελοπουλου, αντιδεξιες κο(τ)ρωνες, και ισορροπιες του τιποτα. Δεν εχει μα και μα, ετσι ειναι τα πραγματα.  Ειχε την ευθυνη κι ευφυϊα να καταλαβει τι ζητα η κοινωνια, περα από μια θεση στο δημοσιο, και ειχε την κουτοπονηρια να θεωρησει, οτι αυτο εν κυβερνησει θα ηταν πιο ευκολο. Δεν ειναι λαθος, ειναι απαραδεκτο.

Κανεις δε θεωρει ευκολη τη δουλεια ενος σοσιαλιστη ηγετη, στο γνωστο διεθνες περιβαλλον, σε μια χωρα με ανοιχτα παμπολα κρισιμα μετωπα, σε μια κοινωνια των συγκροτηματων, των εργολαβων, της γαιοαρπαγης, του παρασιτισμου, του κορπορατισμου, του ως ανω ΠΑΣΟΚ, των αναγκαιων συμμαχιων ή μορατοριουμ.  Κανεις δεν αγνοει τη μοναξια της ευθυνης του, πισω απ' τα αλαλαζοντα αντιδεξια πληθη. Κανεις δεν αγνοει το βαρος στους ωμους του Κωνσταντινου Καραμανλη, του Ανδρεα Παπανδρεου, του Κωστα Καραμανλη, του ιδιου του Γιωργου. Κανεις ομως δεν ανεθεσε σε κανεναν να πετυχει με καθε τροπο - με δηθεν μαγκια κι ερημην του - ειναι απ' τους λιγους πολιτικους που το ξερουν αυτο. Ουτε στον πατερα του ανατεθηκε κατι τετοιο, και ειναι απ' τα πραγματα που γνωριζει καλα. Ο καλυτερος μαθητης του πατερα του, με μοναδικη κριτικη εμπειρια της θητειας εκεινης, με γνωση των διεθνων, με καλο καπως χαρμανι ρεαλισμου κι ονειρου, με πολιτικα στοιχεια που δεν περισσευουν στο πολιτικο πάλκο, ενεδωσε στα ιδια λαθη. Είναι η κεντρωα του πλευρα, η μακιαβελικη φοβία απεναντι στη μικροαστικη αντιφατικοτητα του κοσμου, η αμερικανικη αναλυτικη-φιλελευθερη ματιά, τυφλη μπροστα στο διαλεκτικα συνθετο του ελληνικου πανηγυριου και δραματος. Είναι οι κεντρώοι κι οι αμερικάνοι γυρω του κι εντος του.

Αντιθετα απ' οτι λυσσαλεα προσπαθουν πολλοι να εγκαταστησουν ως κοινο τοπο, ο Γιωργος δεν απετυχε ως τωρα, λογω αντιδεξιας ανεπαρκειας, αλλα λογω φυσιολογικης ανεπαρκειας της αντιδεξιας πολιτικης στην οποια ενεδωσε.  Αντικατεστησε το ηπιο - ουσιαστικα μαχητικο υφος με τα παραμιλητα των αγριοπασοκων. Υποχωρησε ως προς το ηθος του δινοντας μαρς σ' οσους ονομαζουν την κατιουσα, προοδευτιλικι. Περιεγραψε πλαστα και εν επιγνωσει την πολιτικη του Καραμανλη, κατεβαζοντας τον πηχυ, τον οποιο και - φευ - περασε απο κατω. Παρεκαμψε κοντοφθαλμα και καιροσκοπικα τα κοινα στρατηγικα πατηματα που προσεφερε η πολιτικη της Ν.Δ.  Τοκισε στην αντιδεξια οπισθοδρομηση, αντι να κινηθει στην υπερκεραση της Ν.Δ. απ' τα αριστερα.  Αναπαρηγαγε την αποτυχημενη και παρωχημενη πολιτικη του κεντρου, οχι μονο στα δημαγωγικα της στοιχεια, αλλα στον πυρηνα της - τον ιδεολογοπολιτικο φιλελευθερισμο ( δε φοβαμαι τιποτα, δεν ελπιζω τιποτα, ειμαι φιλελευθερος ). Το χαρακτηριστικοτερο στοιχειο αυτης της πολιτικης ειναι η κορφολογηση της συγκυριας, η παρακαμψη των προβληματων, η φυγη προς τα μπρος, η μπαλα στην κερκιδα.  Όταν π.χ. ποναει η αυτοδιοικηση ( για αναταξη και κοινωνικοποιηση προφανως ) και εσυ, κοινοτιστής μαλιστα οντας, απαντας για 3o βαθμο ή ανουσιες θεσμίσεις, πετας τη μπαλα στην κερκιδα. Πολύ περισσοτερο όταν απαντας Καραχασάν - καμμια αντιρρηση εδώ για το θρησκευμα και τα σχετικα. Οι αιτιασεις για δεξια δικαστικη επιθεση κατά του Φωφη-τρυκ, είναι η μπαλα στην κερκιδα. Το ιδεολογημα της εξωστρεφειας, είναι η μπαλα στην κερκιδα ( κι ως τετοιο, παραγοντας ομφαλοσκοπισης ).  Ετσι κι αλλοιως, η κερκιδα δεν είναι τοπος να κρυφτεις, η κερκιδα είναι αγρια. Στην καλυτερη περιπτωση η καραμουζα της κερκιδας οδηγει σε  120.000  Λοβερδους, κι  120.000  δευτεροπεριφερειακα ασταυρωτα (....) στη  ΝΔ.

Υπαρχει όμως δυνατοτητα ουσιαστικης υπερκερασης απ' τα αριστερα, υπαρχουν περιθωρια;  Παντα υπαρχουν, ο Γιωργος είναι απ' τους λιγους πασοκους που το γνωριζουν αυτό, αντιθετα απ' ο,τι ισχυριζονται οι αντιδεξιοι, οι ευρωυπαλληλοι και οι αστοχαστοι. Εχει δωσει τουλαχιστον καποια δειγματα ότι αντιλαμβανεται την αριστερη πρακτικη ως δημιουργικη πιστη-πραξη κι όχι ως δογματικη τυπολογια. Ο Παγκαλος, πιστωμενος οσο και χρεωμενος για διάφορα ( όπως για τη βρωμερη τουαλετα του ΠΑΣΟΚ ), αναρωτηθηκε προσφατα τι θα σημαινε αριστερα - παγκαλο και παγκοινο ερωτημα. Πραγματι, υπαρχει θεμα από καιρο όχι μονο για το τι είναι αριστερο αλλα και για ολοκληρη την προβληματικη που νομιμοποιει ως κοινωνικου χαρακτηρα, τον ιστορικο αυτό ορο. Δεν ειδα κανεναν να αναρωτηθει στα συνεδρια με τις εκατονταδες επιτροπες, στα ινστιτουτα Α.Π, και στα ανακοινωθεντα των διαβουλίων. Ωστοσο, νά μια απαντηση που ειχα καιρο να ακουσω, τη θυμηθηκε ο Γιωργος. Θελουμε την εξουσια ως αυτοσκοπο, ή ένα ΠΑΣΟΚ που να την αξιζει; Μη σταθουμε (προς ωρας) στην ασαφεια, το διλημμα είναι αυτό που εχει την καιρια σημασια. Όπως και οι απαντησεις στο γιατι η αναξιοτητα αυτή εχει βαθυτερες ριζες ( όπως ανακαλυψε ο Γιωργος), απαντησεις που προφανεστατα δεν επιτρεπεται να περιορισθουν στο βαρος του ηγετη. Ο σταθερος προσανατολισμος απεναντι στον κρατικισμο και το φιλελευθερισμο είναι προϋποθεση, που όμως ουτε αρκει ουτε αυτοματως τυποποιειται. Απεχει ωστοσο απ' την πλειοδοσια - ταζεις 600, τα δικα σου κι αλλα 100, τα βλεπω - οσο κι απ' τη δηθεν υπερβαση του εθνικισμου μεσω της πλαστογραφησης της ιστοριας και της δημιουργιας πλαστικων συνειδησεων. Το κρατος - στρατηγειο, η σταθερη αντιπαραθεση στον παντοειδη παρασιτισμο, η διευρυνση του πεδιου των κοινωνικων αξιων χρησης και των αντιστοιχων συντεταγμενων υποχρεωσεων, η στρατηγικη ενταξη του ιδιωτικου τομεα στις εκτος αγορας πολιτικα-συμμετοχικα καθορισμενες προτεραιοτητες, η παιδεια - διαμορφωση αξιακων φορεων, η καταρτιση δημιουργικων παραγωγών χρησιμότητας κι ομορφιας, επαγγελματιων κι επιστημονων ( εν παροδω, όχι ΤΕΙ αναδιανομης της φτωχειας στη μιζερη επαρχια, βεβαιως, ουτε υπουργειο καταρτισης ), η αποφασιστικη προστασια και χειραφετηση των μειοψηφιων και του κάθε ειδους γκετο, τα περιβαλλοντικα ως εκτος αγορας αξιες χρησης, η αυτοδιοικηση, όχι ως μηχανισμος εργολαβιων, αλλ' ως δημιουργος της κοινωνιας της αλανας κι αναταξης της αλανιαρας κοινωνιας, μια σειρα πραγματα εξω απ' τον οριζοντα της ρεαλιστικης ιδεολογιας, της αγνοιας κι αγραμματοσυνης των δηθεν ειδικων, την οποια και περιτρανα απεδειξε ο εκσυγχρονισμος.  Περα απ' τον ανταγωνισμο, σε περιβαλλον ανταγωνιστικο, περα απ' την τυφλολακεδικη απαισιοδοξια των αγραμματων τεχνοκρατων, κι απολυτως μεσα στον οριζοντα ονειρου και πραξης. Η βεβαιοτητα για την κοινωνικη δυνατοτητα, η αντιατομικιστικη προσωπο-κοινωνικη οπτικη είναι ο μιτος. Πριν κανεις θεωρησει κοινο τοπο του ΠΑΣΟΚ, θεματα όπως τα παραπανω, είναι υποχρεωμενος να τα αντιπαραβαλλει στην προσφατη εκλογικη σφαγη και την ακολουθη αλληλοσφαγη, διαψευδοντας εαυτον. Πριν τα θεωρησει ανεπαρκη για τη βηματοδοτηση μιας ανασυγκροτησης, καμμια αντιρρηση, στα ελαχιστα αυτά, προσωπικα θα προσεθετα πολλα συναδοντα και κυριως πολλους συναδοντες. Και πριν τα θεωρησει μη ρεαλιστικα, ας επιχειρησει να το εξηγησει στην κοινωνια. Βεβαιως εξειδικευσεις και κλιμακωσεις, με ελεγχομενα αποτελεσματα κι αντιστοιχα εργαλεια μετρησης και κοινωνικης λογοδοσιας, είναι εφικτα καθως κι απαραιτητα ως προσθετα ουσιαστικα στοιχεια μιας κοινωνικα προσανατολισμενης πολιτικης. Οι ανα 4ετια λευκες επιταγες (μιας και πολυς ο λογος κι εντονη η αποκαλυψη του αναντικρυστου), ο στρεβλα εκπροσωπουμενος κοινωνικος ελεγχος και η κλασικη κεντρωα παρακαμψη (η μπαλα στην κερκιδα) απελθετωσαν - ειθε.

Εκτιμητικα τωρα, η αποψη μου είναι ότι η συντριπτικη πλειοψηφια των στελεχων του ΠΑΣΟΚ, δεν εχει σχεση με τα παραπανω η δε κομματικη του βαση είναι ιδεολογοπολιτικα και διαδικαστικα αδυναμη να επιβαλλει υπερβασεις. Θα χρειαζονταν πρωτοβουλιες κορυφης για τις οποιες ο μονος που διαθετει καποιες προϋποθεσεις είναι ο Γιωργος. Να τις εκφρασει και να τις στηριξει εννοειται, διοτι να τις οικειοποιηθει κατά τα γνωστα, είναι πλεον και ευτυχως αδυνατον. Δεν θεωρω παντως ιδιαιτερα πιθανες αυτές τις πρωτοβουλιες, δεδομενων των βεβαιων αντιδρασεων και του υψηλου μεσοπροθεσμου κοστους, καθως κι αλλων αδυναμιων. Δε θεωρω επισης ως πιθανοτερη εκδοχη τη διασπαση, σε κάθε εκβαση σχετικα με τη μαχη για την ηγεσια. Η φυγη προς τα μπρος, το λιφτιγκ και τα τερτιπια, είναι για άλλη μια φορα το πιο πιθανο σωσιβιο που θα αναζητηθει. Και η φθορα του αντιπαλου, και οι πολιτικες μικροκλοπες, η βασικη πολιτικη μεθοδος, με ό,τι αυτό συνεπαγεται, για το ΠΑΣΟΚ και την ελληνικη κοινωνια. Σε κάθε περιπτωση, ο πολιτικος λογος και οι κοινωνικες πρακτικες που υπερβαινουν κι αποσαθρωνουν την αντιδεξια οριοθετηση, είναι ο αναγκαιος και δυσκολος δρομος.

Δημήτρης Τζουβάνος -   25 / 9 / 07


0 Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια.

Υποβολή σχολίου
Δεν θα δημοσιευθεί

Ειδοποίησέ με μέσω e-mail σε απαντήσεις
Συλλαβισμός Συλλαβισμός

Tsipras-01

Κείμενα του ιδίου :

Πρόσφατες δημοσιεύσεις

γιά τήν σύνδεση στο Forum...





Αρχή σελίδας