ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΣΠΙΘΑΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ-ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ

(Δημοσίευση: 8 Ιουλίου 2011) Ἡ τελευταία ἀπόφαση τῆς Σπίθας Χαλανδρίου-Βριλησσίων ποὺ ἐλήφθη στὶς 5 Ἰουλίου 2011.

Σε πρόσφατη απόφασή μας (27.6.2011), μεταξύ άλλων, αναφερόμαστε στην παθολογία που έχει αναπτυχθεί στην ΚΑΠ και καλούσαμε το Μίκη να αναλάβει πρωτοβουλίες για την αποκατάσταση της δημοκρατικής και ψυχικής ενότητας στη Σπίθα, που με ευθύνη του είχε βαρύτατα πληγεί.

Παρακολουθήσαμε ωστόσο στη συνέχεια, πρωτοβουλίες του Μίκη στην αντίθετη κατεύθυνση και μια άκρως προκλητική στάση του απέναντι στις Σπίθες και στους Σπιθίτες. Στο σπιθικό σκηνικό των τελευταίων ημερών παρήλασαν η πλήρης παράκαμψη των αποφάσεων της συνδιάσκεψης και της επιτροπής που προέκυψε απ' αυτή, η «συνέχιση της συνδιάσκεψης» μέσω ανεξέλεγκτων διαδικτυακών διαδικασιών, ο διορισμός επιτροπής με οργανωτικά καθήκοντα αλλά και καθήκοντα καθορισμού της πολιτικής πρότασης (!!!) της Σπίθας, η συνεχιζόμενη λογοκρισία στην κεντρική ιστοσελίδα, και τέλος οι εκκαθαριστικές πρακτικές είτε με προσκλήσεις σε πογκρόμ, είτε με συστηματικές και προσβλητικές εξωθήσεις μελών σε αποχώρηση, είτε με απ' ευθείας διαγραφές Σπιθών. Η θλιβερή αυτή κατάσταση, χαρακτηριστική της χρόνιας αριστερής παθολογίας, γίνεται για μας ακόμα πιο θλιβερή καθώς αφορά τις ιδιαίτερες ευθύνες ενός ανθρώπου με τεράστιο μέγεθος, αλλά και καθώς εκδηλώνεται σε μια περίοδο κρίσιμων κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων.

Tη δημοκρατική, εθνικά περήφανη και απελευθερωμένη κοινωνία που θέλουμε να δημιουργήσουμε, πρέπει να την κάνουμε βίωμα μέσα στους κόλπους της ίδιας της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών. Μια απελευθερωμένη κοινωνία προϋποθέτει ελεύθερους και αγωνιζόμενους πολίτες.

Οι «υπέρ του λαού» προτεραιότητες που επιστρατεύονται για να δικαιολογήσουν τα απαράδεκτα, δεν μας πείθουν, κι ο μόνος λόγος να αποφύγουμε καταγγελίες και χαρακτηρισμούς που αρμόζουν εδώ, είναι ο σεβασμός που γενικότερα οφείλουμε στο Μίκη. Κατανοούμε επίσης μ' όλα αυτά, τα όρια που χαρακτηρίζουν και τις μεγάλες προσωπικότητες, τα όρια που έρχονται σε σύγκρουση με την εποχή μας και τις κοινωνικές ανάγκες, υποδεικνύοντας έτσι και τις κατευθύνσεις των ιδεολογικών και πολιτικών βημάτων που χρεωνόμαστε όλοι.

Δεν θεωρούμε τη Σπίθα ιδιοκτησία κανενός μιας και πολλοί έχουν ελπίσει και μοχθήσει γι' αυτή. Δεν αγνοούμε όμως παράλληλα το βάρος του Μίκη στην ταυτότητά της, ούτε την επιθυμία του να τη θεωρήσει «σπίτι του» με τους γνωστούς και προκλητικούς όρους που διακηρύσσει. Μιας και οι όροι αυτοί όμως είναι αυτονόητα απαράδεκτοι, δεν μας αφήνουν άλλη επιλογή παρά αυτή του διαχωρισμού των ευθυνών και της πολιτικής μας πορείας. Στο κλίμα που έχει ήδη δημιουργηθεί δεν υπάρχουν περιθώρια μιας αξιοπρεπούς πολιτικής συμμετοχής και προσφοράς.

Με περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης αποφασίζουμε έτσι σήμερα τη διάλυση της Σπίθας Χαλανδρίου -Βριλησσίων και η σχέση πλέον του καθένα μας με τη Σπίθα και το Μίκη παύει να είναι η ως σήμερα οργανική κι οργανωτική πολιτική σχέση. Φυσικά παραμένουμε, με τον τρόπο που θεωρεί καλύτερο ο καθένας μας, προσηλωμένοι στις πολιτικές αρχές και στόχους της κοινής ως τώρα προσπάθειάς μας.

Ευχόμαστε κι ελπίζουμε ότι το δυναμικό που συναντήθηκε στην 6μηνη αυτή προσπάθεια, θα βρει τον τρόπο να συνεχίσει τη συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες. Ελπίζουμε επίσης ότι θα επιχειρήσει και θα καταφέρει να διατηρήσει κι αναβαθμίσει τους όρους ενός πολιτικού διαλόγου μεταξύ του αλλά και με την κοινωνία, ιδιαίτερα χρήσιμου για μια εποχή κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων.

Σπίθα Χαλανδρίου-Βριλησσίων, 5 Ιουλίου 2011