ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ 28-10-2008
ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ
Τὸ βασικὸ προπαιδευτικὸ συμπέρασμα ποὺ ὀφείλει νὰ ἐξαγάγει κανεὶς (καὶ πρὶν ἀπ' ὅλους ὁ ἴδιος) ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ Γιώργου Φλωρίδη μὲ τὸν Κοινωνικὸ Σύνδεσμο καὶ τοὺς διάφορους ἐπιστήμονες εἶναι πὼς ἡ
σχέση ἀνάμεσα στὰ μαθηματικὰ καὶ τὴν πολιτικὴ δὲν εἶναι αὐτονόητη καὶ
προδεδομένη. Ἡ ἄνοδος ἀπὸ τὴν μερικὴ γνώση (ἢ, ἔστω, τὴν πλήρη γνώση τοῦ
μερικοῦ) στὴν αἴσθηση τοῦ ὅλου ὡς ὅλου, ἔχει τοὺς δικούς της ἀλγόριθμους, ἂν
μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι, καταχρηστικῶς. Πολλοί (κατὰ τὰ λοιπὰ καλοπροαίρετοι
καὶ καταρτισμένοι) ἐπιστήμονες ναυάγησαν ἄδοξα πάνω σὲ αὐτὸν τὸν (ἀχαρτογράφητο
εἰσέτι;) ὕφαλο. Εἰδάλλως, ἂν οἱ μαθηματικοὶ -καὶ ἐν γένει οἱ ἐπιστήμονες- μποροῦσαν
νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο, θὰ τὸ εἶχε ἀπὸ καιροῦ πολλοῦ πετύχει ὁ Λαπλάς. _ Μεμ. (20.01.2012)