ΤΣΙΠΡΑΣ, ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Τσίπρας επιχειρεί μια δειλή αλλά σαφή στροφή αντιμετωπίζοντας κυρίως τον χθεσινό εαυτό του, του λαϊκισμού και της δημαγωγίας. Ωστόσο ψυχανεμίζεται ότι το πολιτικό σύστημα είναι πολύ πιο σκληρό από τους έξω. Αντιλαμβάνεται ότι η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ κατοχή και η σύγκρουση με τους θαμώνες της (κυρίως το βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ) είναι το βασικό επίδικο για την έξοδο από την κρίση ή την αναπαραγωγή της. Νιώθει όμως ακόμα αμηχανία στις αναιδείς αναφορές της Φώφης.

Ο Λαφαζάνης είναι χαρακτηριστικός εκπρόσωπος μιας θνησιγενούς αριστεράς η οποία ορίζεται ως αντι-μνημονιακή, υπογραμμίζοντας με τον πιο ανάγλυφο τρόπο την πολιτική και θεωρητική της φτώχεια. Από αντι-ιμπεριαλιστική, αντι-καπιταλιστική κ.λπ τώρα αντι-μνημονιακή, αντι-ευρωπαϊκή κ.λπ. Χαρακτηριστικά βήματα μιάς πορείας απώλειας ενός στρατηγικού και πολιτικού ορίζοντα. Πώς λέμε μαρξισμός, ε καμία σχέση. Τί υπάρχει έξω από την Ευρώπη; Πώς τον φανταζόμαστε τον κόσμο; Σαν μια καπιταλιστική ΕΕ και γύρο-γύρο σοσιαλιστικά υβρίδια; Τί υπάρχει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ έξω από την Ευρώπη (κοινωνικά-οικονομικά–γεωπολιτικά) που συνιστά δίλημμα; Ο ασιατικός δρόμος; ο αμερικανικός δρόμος ή ο μεγαλορωσικός δρόμος;

Η Κωνσταντοπούλου κατάφερε να είναι από τις λίγες που όσο επικαλείται την «δημοκρατία» τόσο φοβάσαι για το ΤΙ εννοεί. Όταν μέσα σε λίγες ημέρες έχει κάνει δεκάδες διαδικαστικές μανούβρες για να μπλοκάρει τις κρίσιμες ημερομηνίες στη βουλή. Η δημοκρατία λοιπόν ως διαδικασία και ως πρόσφορο μέσο για τους τακτικούς μας σκοπούς (δικηγόρος γαρ).

Οι συμπληγάδες μιας εξόδου είναι μπροστά μας. Το Κεντρο-αριστερό φιλελεύθερο και το νέο-σταλινικό μπλοκ (εν πολλοίς κι αυτό κεϋνσιανο-φιλελεύθερο). Περισσότερη αγορά ή περισσότερο κράτος. Για το περισσότερο κοινωνία (ευθύνη-ελευθερία) είδομεν. _Α.Β. (31.07.2015)

ΠΙΣΩ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ
Στο χείλος Εθνικής και Κοινωνικής Καταστροφής, έχουμε Πίσω μας :
- Τις διακομματικές ευθύνες ενός Ανίκανου και Φαύλου Πολιτικού Συστήματος.
- Την κυβερνητική κορύφωση του «Προοδευτικού» Δημαγωγικού και Διχαστικού Λαϊκισμού δεκαετιών.
- Τις μεγάλες Ελλείψεις αλλά και τις Κοινωνικές Προοπτικές της Ευρωπαϊκής πορείας.

Την ίδια Κρίσιμη στιγμή, έχουμε Μπροστά μας Ιστορική Ευθύνη να πούμε ΝΑΙ:
- ΝΑΙ στην Ευθύνη μας για τις Βαθειές Πολιτικές Αλλαγές που Αναγκαιούν πλέον στη χώρα.
- ΝΑΙ στην Υπέρβαση των Ψευδολύσεων κάθε Λαϊκιστικού Τυχοδιωκτισμού.
- ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Κοινωνική Προοπτική._Δ.Τ. 2 Ἰουλίου 2015

ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ
Πεινάμε ! έκραξε στην ψαροταβέρνα του Πόρου τον Γιώργο ένας άλλος θαμών. Ίσως ήταν βέβαιος ότι μιλούσε για λογαριασμό αυτών που πεινούν, ότι καταλόγιζε πραγματικά λάθη κι ευθύνες, ότι γνώριζε κι επιθυμούσε λύσεις για το δικό τους μέλλον – στην περίπτωση αυτή δεν είχε συναίσθηση των πραγμάτων. Ίσως ήταν ευθέως πτωχοκάπηλος και καπάτσος, όπως κι αυτοί στα κανάλια καθημερινά – όλα επιτρέπονται στη δημοκρατία του Γιώργου, κι όχι μόνο στον Γιώργο. Να κι o Μπέος, ο γνωστός απ’ τα ποδοσφαιρικά Μπέος, τώρα δημοκρατικά αιρετός δήμαρχος Βόλου –αγαπητοί Βολιώται, φθειροπώγωνες και τραγοσκελείς- που όρμησε στην ισχνή συγκέντρωση του ΚΙΔΗΣΟ στην πόλη κι έκραξε το Γιώργο «απατεώνα» ! Ο Μπέος !!! Εδώ, μια «σέλφι» της χώρας σε duck face, όπου η ιλαρή πλευρά ας μην κρύψει την τραγική, αυτή που κορυφώνεται και στα ανάλογα της επίσημης πολιτικής - Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λυώμα, απ’ το πόδι με τραβάς βαθειά μέσα στο χώμα..._Δ.Τ. (19.06.2015)

ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
Εν μέσω εκσυγχρονιστών και φιλελεύθερων αριστερών που ξενερώνουν με τα μεταφυσικά και του επίσημου εκκλησιαστικού διασυρμού μιας άγιας ζωής, τι μένει να συγκρατήσεις χριστιανικά; Δεν υπάρχει μόνιμος τόπος γαλήνης και προσκυνήματος; Δεν υπάρχει διακριτικότητα στην μεταφορά σε σύμπνοια με το βίωμα του φέροντος; Αν διαολίζεσαι μέχρι να φτάσεις το άγιο απόθεμα, ως Τι το φιλάς τελικά; Τα άγια βρίσκουν το πνεύμα τους μακριά από τα κρατικο-νεωτερικά και αριστερά, μακριά από τα χρυσάφια των υφασμάτων και των κιβωτίων. Η πίστη δεν γίνεται κανονική διαδικασία και ειδωλολατρική διασκέδαση. Η πίστη γενικά δεν είναι ΚΑΝΟΝΙΚΗ, γι’ αυτό και μας χαρίζει φτερά._Α.Β. (17.05.2015)

ΑΝΤΙΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΝΤΙΛΙΤΟΤΗΤΑ
Πρίν λίγα χρόνια προκαλούσε ρίγη βδελυγμίας κάθε προσέγγιση Αριστεράς/ΚΑ – Δεξιάς/ΚΔ ως ανίερη και μιαρή.
Ηταν η εποχή όπου η αντιδεξιά φιλολογία-ιδεολογία ως η μείζων απάτη στο πολιτικό πεδίο χρησιμοποιήθηκε για την κοινωνική χειραγώγηση στη γνωστή «προοδευτική» οδό της απωλείας. Φυσικά οι χειραγωγηθέντες είναι μερικώς συνυπεύθυνοι στο βαθμό που αρκέστηκαν (μαχητικά...) στη βολική κι άψαχτη προοδευτική βεβαιότητα για την αξία του Δ-Κ-Α στερεοτύπου τους. Σήμερα, όπου οι συγκυβερνήσεις Χέρι-Χέρι, Σαμαρά–Βενιζέλου–Ημικουβέλη και φυσικά Τσίπρα-Καμένου έχουν γελοιοποιήσει το αντιδεξιό αυτό στερεότυπο, η μείζων συστημική απάτη χειραγώγησης έχει μετακινηθεί στο κοινωνικοικονομικο πεδίο. Ονομάζεται αντι-λιτότητα._Δ.Τ. 10.05.2015

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ
«Θάνατος στους φασίστες» βοούν οι τοίχοι των δήθεν αντεξουσίων – μπερδεμένοι χούλιγκανς κι αυτοί oi δυστυχείς στην εποχή των όχλων.
Τσάκισαν πάλι στο ξύλο κάποιον που τους έμοιασε για φασίστας, δεν κάνουν πάντα λάθος, συχνά στέλνουν στο νοσοκομείο δηλωμένους φασίστες, αλλά το πρόβλημα παραμένει. Πώς ξεχωρίζει κανείς τους αντιφασίστες ; _Δ.Τ. (10.05.2015)

ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ

Μὲ ἁπλᾶ λόγια καὶ χωρὶς φιοριτοῦρες, ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς διατύπωσε τὸ οὐσιῶδες " Ὁ παλιμβαρβαρισμὸς δὲν εἶναι μοῖρα, εἶναι ἐπιλογή " εἶπε.
_Μεμ.(15.04.2015)
.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΝΑ ΤΑ ΠΕΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ;
Διαβᾶστε Μπαλτᾶ! Ἡ ἐπιστολὴ τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀποπαιδεύσεως γιὰ τὸ πράγματι «μήνυμα» τῆς 25ης Μαρτίου, εἶναι ἀποκαλυπτική: ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση ἔγινε γιὰ νὰ πραγματοποιήσει τὰ κελεύσματα τοῦ Διαφωτισμοῦ, ἐνῶ τὸ ἔρμο τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος ἀπέκτησε γιὰ πρώτη φορὰ ὕπαρξη ἀπὸ καὶ διὰ τῆς Ἐπαναστὰσεως(!!)...
... Ἐν ἔτει 2015, ἀκοῦμε τὸ ὑστερικὸ μεταπρατικὸ ἀναμάσημα τῆς κλασσικῆς (καὶ ἀγγλοσαξωνικῆς κοπῆς) περὶ ἔθνους προπαγάνδας τῶν κυρίαρχων καὶ τῶν ἀποικιοκρατῶν («τὰ ἔθνη κατασκευάσθηκαν τὸν 19ο αἰῶνα»), τὴν ὁποία ἡ (μοντερνιστικῆς κοπῆς) Ἀριστερὰ τοῦ 20ου αἰώνα κατὰπιε ἀμάσητη ἀφοῦ πρώτα τὴν πασπάλισε μὲ ταξικίστικες καὶ διεθνιστικὲς χοντροκοπιὲς («ἡ ἐθνικὴ συνείδηση εἶναι ψευδὴς, ἀλλοτριωμένη συνείδηση», «τὸ ἔθνος εἶναι ἐφεύρημα τῆς ἀστικῆς τάξης γιὰ τὴν συσσωμάτωση τοῦ λαοῦ στὸ ἀστικὸ κρὰτος» κ.λπ) γιὰ νὰ συναντηθεῖ ἔτσι ἁρμονικά, ὀργανικὰ καὶ ὁριστικὰ μὲ τοὺς πιὸ ξεφωνημένους συστημικοὺς κήρυκες (Χομπσμπάουμ, Γκέλνερ, Ἀντ. Λιᾶκο, Θ. Βερέμη).
Διαβᾶστε Μπαλτᾶ, τὸ ἀριστερὸ μίξερ τοῦ φιλελευθερισμοῦ, γιὰ νὰ δεῖτε πῶς ὁ οἰκουμενισμὸς τοῦ Ρήγα πολτοποιεῖται κοσμοπολίτικα.
Τελικῶς τὸ ἀνώτατο στάδιο τοῦ Ἀλτουσεριανισμοῦ εἶναι ἡ ἀρτηριοσκληρωτικὴ παράνοια.
_Γ.Φ.Φ. (25.03.2015)

ΑΡΓΗΣΕ, ΜΑ ΥΠΟΨΙΑΣΘΗΚΕ...
Ὁ Φρ. Ἔνγκελς, ἔγραφε στὸν Γ. Μπλόχ στὶς 21 Σεπτεμβρίου 1890:
«... Ὁ Μὰρξ καὶ ἐγὼ εἴμαστε ἔν μέρει ὑπεύθυνοι γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἐνίοτε ὅσοι μᾶς ἀκολουθοῦν ἐπιμένουν στοὺς οἰκονομικοὺς παράγοντες περισσότερο ἄπ’ ὅσο ἔπρεπε. Ἤμασταν ὑποχρεωμένοι νὰ ἐπιμείνουμε στὸν θεμελιακό χαρακτῆρα τους ἀπὸ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς ἀντιπάλους μας οἱ ὁποῖοι τὸ ἀρνοῦντο, καὶ δὲν εἴχαμε πάντοτε τὸν χρόνο, τὸν χῶρο καὶ τὴν εὐκαιρία νὰ δώσουμε στοὺς ἄλλους παράγοντες τὴν θέση ποὺ τοὺς ἅρμόζει μέσα στὶς ἀμοιβαῖες ἀλληλεπιδράσεις τῆς ἱστορικῆς διαδικασίας... Δυστυχῶς συμβαίνει συχνά ἕνα πρόσωπο νὰ πιστεύει πὼς ἔχει κατανοήσει πλήρως μία καινούργια θεωρία καὶ πὼς εἶναι ἱκανὸ νὰ τὴν ἐφαρμόζει μόλις καταπιασθεῖ μὲ τὶς θεμελιακὲς της ἰδέες - ἀκόμη καὶ μὲ λανθασμένη μορφή. Και ἀπὸ αὐτὴ τὴν μομφὴ δὲν μπορῶ νὰ ἐξαιρέσω πολλοὺς ἀπὸ τοὺς πρόσφατους «μαρξιστές». Εἶναι βέβαιο ὄτι παρήγαγαν ἔνα περίεργο εἶδος ἀσυναρτησιῶν...»
Ὁ Ἔνγκελς χρειάσθηκε 60 χρόνια γιὰ νὰ ὑποψιασθεῖ. Οἱ ἐπίγονοί του, καὶ σήμερα ἀκόμη, πόσα θὰ χρειασθοῦν ἆραγε;... _ Μεμ. (20.01.2015)

ΓΕΝΟΠ
ΓΕΝΟΠ, ὅπως μνημόνιο, ὅπως καθεστώς, ὅπως ΓΕΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κ.α.

Χαρακτηριστικὴ ἐμπειρία ἐξαχρείωσης-ἐξαργύρωσης.

Κραυγὲς καὶ συνθήματα γιὰ νὰ κρύψουν τὸ κοινωνικὸ κόστος (σὲ χρῆμα καὶ σὲ ἐλπίδα) ποὺ προκάλεσαν.
Κραυγὲς καὶ συνθήματα γιὰ νὰ κρύψουν τὸ καθεστωτικό τους πρόσωπο.
Καθεστόπουλοι, ὅλοι τους «προοδευτικοί», ξέρετε ἐσεῖς, τοῦ «δημοκρατικοῦ συρφετοῦ».
Ἀκόμα καταφερτζῆδες τοῦ ἴδιου τους τοῦ θηράματος (ἄς εἶναι καλὰ ἡ κομματικὴ ἀριστερά) ποὺ τοῦ ζητοῦν ξεσηκωμοὺς γιὰ νὰ μὴν ἀνοιχτοῦν λογαριασμοὶ καὶ τιμολόγια. Ποὺ τοῦ ὑπόσχονται πιὸ δίκαιη μοιρασιὰ ἄν συμμετέχει ἐνεργὰ στὴν συγκάλυψη.

Βασικοὶ συντελεστὲς τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, ποὺ ἔχει μόνο ἕναν ἐχθρό: τὴν κοινωνία καὶ ἕνα μόνο φίλο: τὴν βλακεία μας._Α.Β. (12.04.2012)

ΑΚΗΣ
Ἐν μέσῳ τοῦ συστήματος ποὺ συν-οἰκοδόμησε, ὁ Ἄκης προφυλακίζεται. Ἡ Ἀπληστία ποὺ δίδαξε καὶ ἐνσάρκωσε, τοῦ ἀδυνάτισε τὶς ἐξόδους διαφυγῆς.
Παραμένει βέβαια πρὸς κοινὴ χρήση καὶ προβληματισμό, τὸ ψιθυριστό του παράπονο, ὅτι ρὲ παιδιὰ μόνος μου τὰ ἔφαγα; ὅπως θὰ θύμιζε καὶ ὁ Πάγκαλος ἄν βρισκόταν ἐκεῖνος πίσω ἀπὸ τὰ κάγκελα.
Βρίσκεται στὴν θέση κάθε ἄδικου προσώπου ὅταν, καιροῦ θέλοντος, ἡ πληρωμή ἐπιστρέφει. Ξέρω ὅτι τὸν τρώει ἡ ἀδικία τῆς μοναξιᾶς ἐπὶ τῆς διαφθορᾶς. Ἀλλὰ αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ θέσει εὐθέως. Νὰ πεῖ ὄχι ἄν ὁ πλουτισμὸς εἶναι θεμιτὸς ἢ δικαιολογεῖται ἀπ' τὰ χαρτιά, ἀλλὰ μὲ ποιοὺς καὶ γιατί πρέπει νὰ κάνει παρέα στὸν ἐγκλεισμό.
Πάντα ὑπάρχει χρόνος γιὰ μετάνοια. Νὰ σκεφθεῖ δημόσια πῶς ὁ σοσιαλισμός, ἡ κοινωνία καὶ ἡ πατρίδα ἔγιναν δόξα καὶ χρῆμα. Νὰ σκεφθεῖ δημόσια ποιές δομές, ἀντιλήψεις καὶ πρόσωπα τὸν συντρόφευαν στὰ ὅσα ἔκανε. Νὰ ἀποκαλύψει δημόσια πῶς ὁ πασοκισμὸς ἀντικατέστησε, ἐπὶ τὰ χείρῳ, τὸν συντηρητισμό. Νὰ βοηθήσει δημόσια μία κοινωνία νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπ' τὸν κακό σου (της) ἑαυτὸ καὶ νὰ ξεπεράσει τὴν εὐρεῖα ἐκπόρνευση κάθε ἔννοιας ἠθικῆς-πολιτικῆς ἀπὸ τὸν φορέα ποὺ ὑπηρέτησε.
Πάντα ὑπάρχει χρόνος γιὰ ἀληθινὴ ζωή. Θύμισε το, τούτη τὴν ὥρα, στοὺς ἰσχυροὺς συντρόφους σου ποὺ, μὲ γυρισμένη τὴν πλάτη, ἀκόμα πατοῦν στὰ ἴδια μὲ ἐσένα πατήματα κι ὑπηρετοῦν τὸ ἴδιο πολιτικό (ἀντι-κοινωνικό, κλεπτοκρατικό) σύστημα._Α.Β. (17.04.2012)

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Γιάννη Ἀγγελάκα στὸν Πέτρο Κωστόπουλο
«Διαβάζοντας τὴν ἐπιστολὴ-ἀπάντηση-ἀπολογία τοῦ κυρίου Πέτρου Κωστόπουλου γιὰ τὸ κλείσιμο της ΙΜΑΚΟ  ἔκανα... μερικὲς σκέψεις ψύχραιμες χωρὶς ἴχνος χαιρεκακίας, μερικὲς στιγμὲς μάλιστα ἔνοιωσα μία βαθειὰ θλίψη γιὰ τὶς στενοχώριες, τὶς ἔννοιες καὶ τὰ δυσβάσταχτα βάσανα ποὺ περνᾶ κάποιος ἄνθρωπος ποὺ ὑπῆρξε μέχρι πρότινος ὁ γκουρού τῆς ἀνεμελιᾶς καὶ τῆς ἐλαφράδας γιὰ ἕνα μεγάλο κομμάτι τῆς νεοελληνικῆς μας κοινωνίας.
Ὡστόσο ἡ ἔκπληξη ἢ ἡ ἀποκορύφωση, ἄν θέλετε, τῆς κατάθλιψης ποὺ τραγικά διαπερνᾶ ὅλο τὸ κείμενο, ἔρχεται τὴν τελευταία στιγμὴ στὸ τελευταῖο ὑστερόγραφο: «ΥΓ.4: Πάτησα σχεδὸν τὰ 60 ἀλλὰ ἐπιμένω: Ἡ ζωὴ εἶναι μικρὴ γιὰ νὰ εἶναι θλιβερή. Θὰ τὰ ξαναποῦμε...» Δὲν λέω , μπορεῖ καὶ νά 'ναι ἡρωικὸ νὰ βλέπεις τὸν καπετάνιο νὰ βουλιάζει μὲ τὸ πλοῖο του, μέσα στὰ τοξικὰ ἀπόβλητα ποὺ ὁ ἴδιος δημιουργοῦσε ὅλα αὐτὰ τὰ χρόνια, φωνασκώντας «δὲν μετανοιώνω», ἀλλὰ πεῖτε μου ἄν ὑπάρχει ἕνας στοιχειωδῶς σκεπτόμενος καὶ εὐαίσθητος Ἕλληνας ποὺ νὰ μὴν γνωρίζει ἔστω καὶ ἐκ τῶν ὑστέρων ὅτι τὸ ἐν λόγῳ ἀπόφθεγμα ὑπῆρξε ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ συνθήματα μὲ τὰ ὁποῖα ἡ πασοκικὴ πανούκλα ἔπεσε πάνω στὴν παραζαλισμένη μεταπολιτευτικὴ ἑλληνικὴ κοινωνία τότε στὰ μέσα τῆς δεκαετίας ‘80 γιὰ νὰ ἀποπλανήσει καὶ νὰ μυήσει σχεδὸν τοὺς πάντες δεξιοὺς ἀριστεροὺς στὶς ἱερὲς ἀξίες τοῦ σταρχιδισμοῦ, τοῦ κωλαρπαξισμοῦ, τοῦ τομαρισμοῦ, τῆς ἀπενοχοποίησης τοῦ κυνηγιοῦ τοῦ κέρδους καὶ τῆς ἐφήμερης δόξας καὶ νὰ μᾶς βάλει ὅλους νὰ τρέχουμε κακόγουστοι χωρὶς μνήμη λαχανιασμένοι καὶ χαζοχαρούμενοι πρὸς τὸν ὄλεθρο. Κρῖμα ποὺ 60 χρόνια ζωῆς δὲν ἄφησαν οὔτε ἕνα τόσο δὰ ἴχνος γνώσης μέσα στὴν ὕπαρξη τοῦ κυρίου Κωστόπουλου. Τοῦ ἀφιερώνω ἕνα τετράστιχο ποὺ σὲ κάποιους θὰ θυμίσει κάτι:
Ἡ ζωὴ εἶναι μεγάλη
κι ἄν τὴν κάνεις καρναβάλι
Θά 'ρθει ἡ ὥρα νὰ χτυπήσεις
τὸ ξερό σου (τ' ἀδειανό σου;) τὸ κεφάλι
_Γιάννης Ἀγγελάκας (Μαρτ2012)»

ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΣΠΙΘΑ
[....] Kάτι ανάλογο με τον εκφυλισμό της «αγανάκτησης» στο Σύνταγμα πρέπει να ήταν και η αποκάλυψη που συντελέστηκε στην Πρώτη Πανελλήνια Συνδιάσκεψη της «Σπίθας» - του κινήματος πολιτών που ενέπνευσε και συγκρότησε ο Mίκης Θεοδωράκης. Oι αυτόπτες μετέφεραν επίσης εικόνα θλιβερού μπάχαλου, αποκαρδιωτικής μωρολογίας, κοινοτοπιών, κομπορρημοσύνης. Aλλά το σοκ της απαγοήτευσης πρέπει να ήταν για τους ανιδιοτελείς λυτρωτικό. Tους αφύπνισε στη συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Σίγουρα ο συναισθηματικός και μόνο πατριωτισμός δεν αρκεί για να χτίσει κάτι στέρεο και θετικό. Oι λύσεις κακοφορμισμένων κοινωνικών προβλημάτων χρειάζονται στιβαρή σοβαρότητα και έκτακτη ευφυΐα, μελέτη, εξειδικευμένη εμπειρία, κρυστάλλινη ανιδιοτέλεια. Σε «εθνοσωτήριες» πρωτοβουλίες σπεύδουν πλήθος οι καλοπροαίρετες μετριότητες, με πείσμονη βεβαιότητα για την αξία των απόψεών τους και την ειλικρίνεια της προσφοράς τους. Δεν υποψιάζονται τον φτηνιάρικο ναρκισσισμό ή την απωθημένη μεγαλομανία που μπορεί να συγκαλύπτει ο ενθουσιασμός τους. Aν δεν έχουν προλάβει να τους καπελώσουν βάναυσα οι συνειδητά αδίστακτοι σε ιδιοτέλεια και ψυχοπαθολογικά αρχομανείς......
Χρήστος Γιανναράς, Καθημερινή, 3 Ιουλίου 2011

ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΙ
Τὸ βασικὸ προπαιδευτικὸ συμπέρασμα ποὺ ὀφείλει νὰ ἐξαγάγει κανεὶς (καὶ πρὶν ἀπ' ὅλους ὁ ἴδιος) ἀπὸ τὴν προσπάθεια τοῦ Γιώργου Φλωρίδη μὲ τὸν Κοινωνικὸ Σύνδεσμο καὶ τοὺς διάφορους ἐπιστήμονες εἶναι πὼς ἡ σχέση ἀνάμεσα στὰ μαθηματικὰ καὶ τὴν πολιτικὴ δὲν εἶναι αὐτονόητη καὶ προδεδομένη. Ἡ ἄνοδος ἀπὸ τὴν μερικὴ γνώση (ἢ, ἔστω, τὴν πλήρη γνώση τοῦ μερικοῦ) στὴν αἴσθηση τοῦ ὅλου ὡς ὅλου, ἔχει τοὺς δικούς της ἀλγόριθμους, ἂν μποροῦμε νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι, καταχρηστικῶς. Πολλοί (κατὰ τὰ λοιπὰ καλοπροαίρετοι καὶ καταρτισμένοι) ἐπιστήμονες ναυάγησαν ἄδοξα πάνω σὲ αὐτὸν τὸν (ἀχαρτογράφητο εἰσέτι;) ὕφαλο. Εἰδάλλως, ἂν οἱ μαθηματικοὶ -καὶ ἐν γένει οἱ ἐπιστήμονες- μποροῦσαν νὰ ἀλλάξουν τὸν κόσμο, θὰ τὸ εἶχε ἀπὸ καιροῦ πολλοῦ πετύχει ὁ Λαπλάς. _ Μεμ. (20.01.2012)