(Δημοσίευση: 7 Νοεμβρίου 2010) Ὁ φίλος Παναγιώτης Τζανετής (χειρουργός καὶ Ms. Βιοηθικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης) ἐπανέρχεται στὴν συζήτηση γιὰ τὸ δύσκολο θέμα τῆς ἀνθρώπινης ἀξιοπρέπειας καὶ τῆς εὐθανασίας, σχολιάζοντας τὸ κείμενο τοῦ πατρὸς Λουδοβίκου ἀλλὰ καὶ προηγούμενες παρεμβάσεις στὴν συζήτηση ποὺ ἔγινε στὸν φυλλομάντη.

(6 Φεβρουαρίου 2010) Ὁ φίλος ἀναγνώστης ποὺ ὑπογράφει ὡς "Αερόμυθος" ἔστειλε τὶς παρατηρήσεις καὶ τὴν κριτική του στὸ ἄρθρο τοῦ Δημήτρη Τζουβάνου "Φίλε, τὸν λογαριασμό!" (βλ. τὸ ἄρθρο μαζὺ μὲ τὰ συνημμένα σχόλια, στὴν Στήλη "Θέματα"). Δημοσιεύουμε, ἐδῶ, τὸ κείμενο ποὺ ὁ Δ.Τ. μᾶς ἔστειλε σὰν ἀπάντηση στὸν Ἀερόμυθο.

(Δημοσίευση: 2 Μαΐου 2009) Μὲ ἀφορμὴ τὸ ἄρθρο τοῦ Παν. Τζανετῆ "Ἀπόμακρη συζήτηση γιὰ ἕνα οἰκεῖο πρόβλημα" φαίνεται νὰ ἀνοίγει -καὶ νὰ διευρύνεται θεματικά- μία συζήτηση. Ὁ Δημήτρης Τζουβάνος μᾶς ἔστειλε περαιτέρω σκέψεις του συζητώντας τώρα τὸ σχόλιο ποὺ ἔστειλε ὁ Μαυροπίνακας, σχόλιο γιὰ τὸ ὁποῖο μποροῦν νὰ ἀνατρέξουν οἱ φίλοι ἀναγνῶστες στὸ πιὸ πάνω ἄρθρο τοῦ Τζανετῆ (στὴν Στήλη Θέματα).

(Δημοσίευση: 28 Δεκεμβρίου 2008) Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει... Ὁ φίλος μας Τ.Δ. πῆρε ἀπ' ὅ,τι φαίνεται μία ἀνάσα καὶ ἐπανέρχεται μὲ τὶς ἐνστάσεις του. Ἀκούει κανείς ;

(Δημοσίευση: 18 Δεκεμβρίου 2008) Ο Δ.Τ. απαντά σε ένα σχόλιο του φίλου μας του Ναπολέοντα Παπαδόπουλου κάτω από το άρθρο του  πρώτου "Οι νέοι με τα πρησμένα αρχίδια που τούς έλεγαν αλήτες". Γράφει εκεί ο Ναπολέων με τίτλο "Ορμητικό αλλ' αδιέξοδο...": Και τίποτα να μην είχα να παρατηρήσω στο άρθρο του/της Δ.Τ. (που έχω, όπως π.χ. η αφόρητη γενίκευση, η ισοπέδωση, το τσουβάλιασμα παντός θνητού ως "απέναντι" στους νέους) δεν μπορώ παρά να σημειώσω πως δεν είναι κάτι παραπάνω από ένα αδιέξοδο ...φτύσιμο/πασπαρτού, που πολύ καλά θα ταίριαζε ως θριαμβολογία και τον Μάη του '68 και μετά την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων ή την "Κατόρζ Ζουιγιέ", τηρουμένων των αναλογιών φυσικά αλλά με ελάχιστες αλλαγές στην ορολογία. Κι ένα ερώτημα (παλιότερο και επαναλαμβανόμενο...) προς όλους: Θέλουμε τους νέους ως αυτάρκεις, αυτεξούσιους πολίτες ή ως -καλά έστω αμειβόμενα- εργαλεία παραγωγής;  Μόλις, και αν, απαντήσει ο/η Δ.Τ. ή όποιος άλλος/η, θα παραθέσω τη συνέχεια. αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη. Ναπολέων"
Μέσα από την απάντηση του Δ.Τ. και μέσω ενός τρόπου γραφής που μερικές φορές πυκνώνει και δυσκολεύει απότομα (μα είναι γνωστή πια η γραφίδα του Δ.Τ. στους αναγνώστες του Φυλλομάντη) ψηλαφούνται τα νέα θέματα που τίθενται από την εξέγερση της νεολαίας, οι νέες "γωνίες" που πρέπει να αποκτήσει η σκέψη μας.

(Δημοσίευση: 12 Δεκεμβρίου 2008) Φαίνεται πὼς ὁ ἀναγνώστης μας Τ.Δ. ἔχει πάρει φόρα γιὰ τὰ καλά... Μόλις μία μέρα μετὰ τὸ χθεσινὸ πρῶτο του γράμμα καὶ μὲ ἀφορμὴ πάλι τὸ κείμενο τοῦ Φυλλοψάχτη, ἐπιστρέφει μὲ νέες σκέψεις καὶ -ὅπως λέει ὁ ἴδιος- ἐνστάσεις. Θὰ ἔλεγα ὅτι πρόκειται ἀναμφίβολα γιὰ σκέψεις ποὺ δὲν πρέπει νὰ προσπεραστοῦν βιαστικά, ἀλλὰ νὰ συζητηθοῦν, καὶ μάλιστα διεξοδικά (Γ.Φ.Φ.)

(Δημοσίευση: 11 Δεκεμβρίου 2008). Ἐνδιαφέρουσες ἐνστάσεις διατυπώνει ὁ ἀναγνώστης μας Τ.Δ. παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ κείμενο τοῦ ἐπίσης ἀναγνώστη μας Φυλλοψάχτη ποὺ δημοσιεύθηκε πρόσφατα μὲ τίτλο "Τοῦ ψιθύρισα νὰ πάει καὶ τοὺ φώναξα νὰ γυρίσει" (βλ. στὴν Στήλη Ἐπὶ-καιρῶν).

(Δημοσίευση: 30 Νοεμβρίου 2008) Τὸ σημείωμα τῆς Σύνταξης γιὰ τὸν Νοέμβριο ("Ἡ σκιά τῆς πεταλούδας") ποὺ ὑπογράφει ὁ Γιάννης Φ. Φωτόπουλος, προκάλεσε τὶς καλὲς σκέψεις τοῦ φίλου Γρηγόρη Ραδίτση γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴν πορεία του μέσα στὴν Ἱστορία. Τὶς δημοσιεύουμε εὐχαρίστως, μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ προκαλέσουν ἀνταλλαγή σκέψεων καὶ γνωμῶν.

(Δημοσίευση 30 Οκτωβρίου 2008). Μία ἀπίστευτη κατάσχεση ἑνὸς τραπεζιοῦ καὶ δύο (ἀπ' τὶς τρεῖς ὅλες κι ὅλες) καρέκλες ἑνὸς φτωχικοῦ νοικοκυριοῦ σ' ἕνα μακρινὸ χωριὸ τῆς Πάτρας! Ἡ κατάσχεση ἔγινε ὑπέρ τοῦ ΙΚΑ γιὰ χρέη πρὸς αὐτό...

(Δημοσίευση 15 Απριλίου 2008) Ὁ φίλος ἀναγνώστης ποὺ διάλεξε νὰ ὑπογράψει μὲ τὸ εὔγλωττο "Γρηγόρης ο Ράδιος", συνεχίζει τὸν διάλογο γιὰ τὰ ζητήματα τοῦ σοσιαλιστικοῦ κινήματος καὶ τῆς Ἀριστερᾶς. Πῶς συζητᾶ ἡ Ἀριστερά καὶ πῶς τσακώνεται; Πῶς συζητοῦν ἄνθρωποι ποὺ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ βρίσκονται στὸ ἴδιο χαράκωμα, ἢ γιὰ νὰ τὸ ποῦμε ἀλλιῶς, πάνω στὸν ἴδιο καϋμὸ καβάλα;

(Δημοσίευση: 11 Μαρτίου 2008)

(Δημοσίευση: 24 Φεβρουαρίου 2008) Ἀπάντηση τοῦ Χρήστου Μήλιου στον Δημήτρη Τζουβάνο.

(Δημοσίευση: 16 Ἱανουαρίου 2008) Ἡ ἀνταπάντηση τοῦ Δημήτρη Τζουβάνου στὸ κείμενο τοῦ Χρήστου Μήλιου μὲ τίτλο "Ἀπάντηση στὸν Δημήτρη Τζουβάνο".

(Δημοσίευση: 3 Ἰανουαρίου 2008). Ὁ Χρῆστος Μήλιος, παλιὸς φίλος καὶ στέλεχος τοῦ σοσιαλιστικοῦ κινήματος ἀπὸ τὴν Βόρεια Ἑλλάδα, συνεχίζει τὴν συζήτηση ποὺ ἄνοιξε μὲ τὶς ἀπόψεις τοῦ Δημήτρη Τζουβάνου: "Θα επαναλάβω και στην εκδοχή που το θέτεις μέσα στην απάντησή σου: Δεν υπάρχει κανένα αίτημα κομματικής μεταστροφής του ΠΑΣΟΚ σε σοσιαλιστικό (με ή χωρίς τον Γιώργο). Το «άλλαξέ τα όλα» δεν στοιχειοθετεί κανένα τέτοιο αίτημα. Άλλωστε έχει ήδη εγκαταλειφθεί μαζί με το αίτημα της ανανέωσης που και σε σχέση μ' αυτό ο χώρος έχει αναδιπλωθεί. Τα πράγματα έχουν πάει πίσω και όχι πιο μπροστά. Η κρίση προχωράει". Ἕνας διάλογος φαίνεται νὰ ξεκινάει γύρω ἀπὸ τὶς ἀνάγκες καὶ τὶς ἀγωνίες ποὺ ἀφοροῦν μιὰ σύγχρονη, ἐπίκαιρη καὶ μὴ ψευδεπίγραφη σοσιαλιστικὴ πρόταση. Γιὰ νὰ δοῦμε... (Γ.Φ.Φ.).

(Δημοσίευση: 21 Δεκεμβρίου 2007)

(Δημοσίευση: 30 Οκτωβρίου 2007). Αύτὸ ποὺ μᾶς κάνει χαρούμενους ἐδῶ στὸν φυλλομάντη εἶναι ποὺ οἱ ἀναγνῶστες μας στέλνουν ὄμορφα κείμενα. Ἕνα κείμενο ἀπὸ τὸ "Παιδὶ μιᾶς πληγωμένης καρδιᾶς". Ποιᾶς καρδιᾶς πληγή, ποιὸς θὰ τό 'βρει...

Μία παρέμβαση στὴν συζήτηση. Μᾶς θύμησε αὐτὸ ποὺ δείξαμε νὰ ἔχουμε ξεχάσει: ὅτι σκέψη καὶ ψυχὴ ἕνα πρᾶμα. Λιωμένες καὶ ξαναζυμωμένες μαζύ.

Καλὴ ἀνάγνωση ἀνασφαλεῖς πατεράδες. Καλὴ ἀνάγνωση παιδιὰ ποὺ ἀλλιῶς νομίζετε ὅτι εἶναι (Γ.Φ.Φ.).

(Δημοσίευση: 5 Σεπτεμβρίου 2007)

(Δημοσίευση: 4 Σεπτεμβρίου 2007)

(Δημοσίευση: 26 Ιουνίου 2007) Ὁ φίλος -καὶ τακτικὸς σχολιαστής- Ναπολέων μᾶς ἔστειλε τὸ παρακάτω κείμενο σχολιάζοντας τὶς "Τρεῖς τάσεις τῆς πολιτικῆς θέλησης" τοῦ Ἀνρὶ Λεφέβρ (βλ. στὴν στήλη "Θέματα"). Δὲν πρόκειται, λέει, γιὰ ἁπλές "κοσμοθεωρήσεις" ἀλλὰ γιὰ στάσεις ζωῆς. Πῶς οἱ δυνητιστὲς καταντοῦν ἐκσυγχρονιστές; Τί σημαίνει νὰ ἀναζητεῖς τὴν δυνατότητα σήμερα; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση τοῦ δυνατοῦ καὶ τοῦ ἀδύνατου;
Ὁ Ναπολέων ἀγγίζει τὰ θέματα μὲ ἐκείνη τὴν δροσιὰ ποὺ μᾶς ἔχει λείψει... Ἐγώ ποὺ τὸν γνωρίζω, εἶμαι βέβαιος πὼς οἱ ἀναγνῶστες τοῦ "φυλλομάντη" θὰ ἔμεναν ἄφωνοι ἐάν μάθαιναν πόσων ἐτῶν εἶναι ἡ ἐφηβία του καὶ ἀπὸ ποιὰ γενιὰ βγαίνει...(Γ.Φ.Φ.)

(Δημοσίευση: 25 Ιουνίου 2007) Ἕνα τεκμηριωμένο κείμενο διαφωνίας πρὸς τὶς ἀπόψεις τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ ὅπως παρατίθενται στὸ ἄρθρο του "Ὁ κεμαλισμὸς ἐν Ἑλλάδι" (βλ. στήλη Ἐπὶ-Καιρῶν).  Οἱ διαφωνίες, ἀπὸ πρώτη ἄποψη, φαίνεται νὰ συγκεντρώνονται σὲ κάποια "ἱστορικὰ" θέματα (π.χ. ἡ ἀνεκτικότητα στὸ πλαίσιο τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας, ὁ ρόλος τοῦ Βενιζέλου κ.λπ) , ὅμως τελικῶς μᾶλλον ἐντοπίζονται σὲ κάτι σημαντικότερο: στὴν δύσκολη σχέση ἔθνους καὶ κράτους, στὴν σχέση ἐθνικοῦ αἰσθήματος (ποὺ ἐκφράζεται ὡς πατριωτισμός, ὡς θεσμοποιητικὴ δύναμη μέσα ἀπὸ πολιτικὰ αἰτήματα ἀνεξαρτησίας κ.λπ) καὶ κρατικοῦ λόγου (ποὺ ὡς θεσμοποιημένη δύναμη, ὑφαρπάζει τὸν πατριωτισμὸ καὶ τὸν καθιστᾶ φενακιστικὴ ἰδεολογία κυριαρχίας -ἐθνικισμό). Αὐτὰ τὰ σημεῖα, ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρα καὶ στὶς μέρες μας, ἀξίζει ἔτσι κι ἀλλιῶς νὰ συζητηθοῦν (Γ.Φ.Φ.)