(Δημοσίευση: 20 Ἀπριλίου 2012)

(Δημοσίευση: 17 Ἀπριλίου 2012)

(Δημοσίευση: 5 Ιουνίου 2011) Δέκα χρόνια ἀκριβῶς ἀπὸ τότε ποὺ ἔφυγε ὁ φίλος μας ὁ Σταῦρος. Γιὰ ἐμᾶς, τοὺς φίλους του, εἶναι δέκα χρόνια μνήμης ἑνὸς καθαροῦ, ἀνθρώπινου παραδείγματος. Μαζευθήκαμε οἱ φίλοι, ἡ οἰκογένειά του, πολλοὶ ἄνθρωποι ποὺ τὸν ἐκτιμοῦσαν. Ἀκούσαμε τὸν Ἀλέκο Βαρβέρη νὰ λέει φωναχτὰ τοῦ καθενός τὶς σκέψεις κι ὅσα νοιώσαμε ἀπὸ τὸν λεβέντικο κι αἰσθαντικό, τὸν ἠπειρώτικο ἀκροχορό του πάνω στὴν κόψη τῆς ζωῆς - καὶ τῶν πραγμάτων. (Γ.Φ.Φ).

(Δημοσίευση: 13 Φεβρουαρίου 2010). Ἔφυγε ὁ Κώστας Ἀξελός... Μᾶς ἄφησε τὴν σκέψη του, ἕνα παιγνίδι-στὸν-Κόσμο κι ἕνα στοίχημα γιὰ τὸ Ἐκεῖθεν. Μᾶς ἄφησε τὸν μὴ αὐστηρό (μὲ κάθε ἔννοια) λόγο του, τὴν ἤρεμη μαχητικότητά του. Μᾶς ἔδειξε τὸν ὁρίζοντα, ἀλλὰ καὶ μᾶς προκάλεσε νὰ ὑπερβοῦμε τὴν ἴδια τὴν ἰδέα τοῦ ὁρίζοντα. Διαλέξαμε νὰ δημοσιεύσουμε ἕνα παληότερο κείμενο τοῦ Ἀνρί Λεφέβρ, ἕναν σημαντικὸ σχολιασμὸ τοῦ ἔργου τοῦ Κώστα Ἀξελοῦ.
Κλείνοντας, ἀς θυμηθοῦμε τὰ λόγια τοῦ Κώστα Ἀξελοῦ: "Πολὺ πέρα ἀπὸ κάθε δοξασία ἢ πίστη, θρησκευτικὴ ἢ θεολογική, ἡ σκέψη περιεῖχε καὶ περιέχει ἕνα στοιχεῖο πίστης ποὺ δὲν εἶναι θεολογικὴ καὶ ποὺ εἶναι ξένη πρὸς κάθε πνεῦμα σέκτας. Μία πίστη ποὺ δὲν εἶναι ἄθεη καὶ ποὺ δὲν σώζει. Ποὺ δὲν παρέχει κἄν πίστη σ' αὐτὸ ποὺ οἱ ἐποχὲς πιστεύουν ὅτι εἶναι. Ἡ ἀποφασιστικὰ διαυγὴς σκέψη, ποὺ ἐρωτᾶ χωρὶς ἀνάπαυλα καὶ ἀναπόφευκτα παραπλανᾶται, τολμᾶ νὰ ἐπιβεβαιώσει τὴν λαμπρότητα καὶ τὴν ἀθλιότητα τοῦ κόσμου. Ριζικὰ αὐθάδης, αὐθεντική, ἀνοίγεται στὸ κυβευτικό"...(Γ.Φ.Φ.)

(Δημοσίευση:21 Νοεμβρίου 2009) Μαζευθήκαμε οι φίλοι του, μεγάλη παρέα. Ν' ανταλλάξουμε δυό λόγια της ψυχής, αναμνήσεις και ιδέες, όλα ανάκατα με κείνη την παρεΐστικη βουή της ταβέρνας που τόσο του άρεσε. Να ακουστούν άνθρωποι που τον γνώρισαν. Και μία πρόταση Μνήμης και συνέχειας.
Ήταν κι ο Σταύρος εκεί.

(Δημοσίευση: 20 Δεκεμβρίου 2008)

(Δημοσίευση: 30 Μαΐου 2008) Ο φίλος, ο σύντροφος, ο συμπορευτής. Την ημέρα της Πόλης και του Σταύρου...

(Δημοσίευση: 27 Μαΐου 2008)

(Δημοσίευση: 6 Ἀπριλίου 2007) Ἕνα διεισδυτικὸ καὶ προφητικὸ κείμενο τοῦ μοναχικοῦ στοχαστή. Γραμμένο στὰ 1998 εἶναι ὄχι μόνο ἐπίκαιρο κι εὔγλωττο, ἀλλὰ καὶ ἀναπάντητο...«Σὲ κάθε ἐποχὴ ἡ ἰδεολογία τοῦ νικητὴ καθίσταται γιὰ τοὺς νικημένους ἑρμηνεία τῆς πραγματικότητας, δηλαδή ἡ ἤττα τους ἐπισφραγίζεται μὲ τὴν ἀποδοχὴ τῆς ὀπτικῆς τοῦ νικητῆ. Ἔτσι π.χ. ὅσοι χθὲς ἀκόμα παραληροῦσαν γιὰ τὸν «ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τοῦ λαοῦ τοῦ Βιετνάμ», σήμερα, ἀντὶ νὰ καταγγέλλουν τὸν ἰμπεριαλισμό, κεραυνοβολοῦν «κάθε εθνικισμό» καὶ...»