ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ (3)

Αὐτοὶ μᾶς ἔδειξαν ὅτι καθορίζεται ἀπὸ τὴν ποιότητα (ἄς τὸ ποῦμε πιὸ τεχνικά: ἀπὸ τὸν βαθμὸ ἀνάπτυξης) τοῦ δρῶντος ἐνεργητῆ, ἀτομικοῦ ἢ συλλογικοῦ. Ὡστόσο, ἡ ἰδέα της ἔχει ἐγκατασταθεῖ στὸν νεωτερικὸ κόσμο, καὶ θεμελιώνει-ἐπικυρώνει ἀναθέσεις καὶ ἁρμοδιότητες. Ἐπάνω της συγκροτήθηκαν οἱ ἀπανταχοῦ τεχνογραφειοκρατίες - ἰδίως στὴν Ἐπιστήμη καὶ στὴν Πολιτική. Εἶναι ἄλλοθι τοῦ μυστικοῦ τῆς Γνώσης, θεμέλιο τῆς φυλασσόμενης ἀπόφασης, δηλαδὴ σύγχρονο θεμέλιο τῆς Ἐξουσίας.

Σήμερα, τὸ ζήτημα τῆς πολυπλοκότητας, μέσα ἀπὸ τὴν ἀνθρωπολογικὴ κατάρρευση λόγῳ τῆς νεωτερικῆς διπολικῆς διαταραχῆς «καθηλωμένος ἄνθρωπος - ὑπερεξηρμένο ὑποκείμενο», ἀποτελεῖ ἀποκαλυπτικὸ ναυάγιο αὐτοῦ ποὺ ἐκλήθη νὰ συγκαλύψει: τὸ κίβδηλο τῆς (ἐπίσης νεωτερικῆς) διακρίσεως ὑποκειμενικοῦ καὶ ἀντικειμενικοῦ· κάτι ὅμως ποὺ καθόλου δὲν σημαίνει πὼς εἶναι σκέτη φενάκη ἢ προπαγάνδα, ἀφοῦ ἀντανακλᾶ ἀκριβῶς τὴν κατὰσταση τοῦ δρῶντος, δηλαδὴ τὴν σχέση δυνατότητάς του μὲ τὰ πράγματα, τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι παρὰ οἱ ἠθικοπνευματικὲς σχέσεις τοῦ βίου του. _Γ.Φ.Φ. (17.01.2015)