ΗΤΑΝ ΕΝΝΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

(Δημοσίευση: 14 Δεκεμβρίου 2008). Ένα ποίημα του Γρηγόρη Ραδίτση. Για τον Αλέξη.

ΗΤΑΝ   ΕΝΝΙΑ   ΤΟ   ΒΡΑΔΥ

οταν μ' ενα κλικ ξεθηλικωσε η σφαιρα απ' την ατσαλινη θεση της
και πηδουσε γρηγορα στη θαλαμη.
Λιγο πριν παρει φωτια και τρεξει να ανατρεψει την ιστορια.
Με αποκλινουσα πορεια σε αποκλινουσα συμπεριφορα;
Όχι, ο χαρος δεν ειχε ερωτηματικα.Δεν λαθεψε.
Ζηλωσε τον τρυφερο λεμονανθο κι απλωσε το παγωμενο χερι του
δρεπανι μεσ' την γλυκια νυχτα.
Κι ο χρονος σταματησε με μιας.
Μολις πριν, 15 κερακια φωτιζαν αμυδρα, ανωριμα ονειρα κι ελπιδες
(αλοιμονο χωρις αυριο).
Φιλοδοξες νεανικες προσδοκιες ζωης.
Ντροπαλα φιλια κι αγγιγματα με σφιγμενα ματοφυλλα.
Κι η καρδια να χτυπα τρελα.

ΗΤΑΝ   ΕΝΝΙΑ   ΤΟ   ΒΡΑΔΥ

Όταν οι λεπτοδεικτες μετεωρησαν.
Το νημα αιφνης εκοψε το σφιγμο, κι ο σφιγμος τα χειλη
Πριν ακομη ψελισουν σ' αγαπω,
Πριν φωναξουν δινω,ζητω
Πρωτου βεβαιωσουν επαγγελμα, οικογενεια
Πολύ, πολύ πριν κανουν ρυτιδες απ το γηρας.
Ποιος αληθεια θα παρει τη θεση του στη ζωη;
Σε ποιον η ψυχουλα του θα παραδωσει σκυταλη
το υπερτατο είναι;
Ποιος θα παντρευτει την γυναικα που δεν γνωρισε;
Ποιος θα μεγαλωσει τα παιδια του;
Ποιος θα αναψει τα κερακια στα γενεθλια;
Ποιος θα παει αντ'αυτου στη δουλεια;
Ποιος θα προσθεσει, θα αφαιρεσει γελιο και χαρα,
Και πονο κι ελπιδα και παλι πονο και μοχθο
Κι αγωνα ζωης;
Ποιος ξερει αληθεια τι θα προσθεται η παρουσια του,
τι θα λειψει απ' τη ζωη χωρις αυτόν.

ΗΤΑΝ  ENNIA  ΤΟ  ΒΡΑΔΥ

Όταν ο θανατος εβαλε στοιχημα ότι αξιζει παραπανω απ, τη ζωη.
Οσο κι αν αμφιβαλεις και πονας και συμπονας.
Περα απ' τα πως και τα γιατι.
Φτυνεις τη συμφωνια σου με οδυνη.
Λες, ότι τουλαχιστον επειδη χαθηκε αδικα μια ζωη
ετσι αντισταθμιζεται το δικιο!
Ποιος αληθεια μπορει να κανει τετοιο ισολογισμο; Ζωης -θανατου;
Βαλθηκαμε ολοι να απαντησουμε σ' αυτό.
Ακριβως επειδη γνωριζαμε ότι η απαντηση δεν αρκει.
Ο καθεις απ' τη σκοπια, την ιδεολογια του
τη θεση, τα συμφεροντα του. Και γινηκαν ακροτητες πολλες.
Σε λογια και σε εργα. 

ΗΤΑΝ   ENNIA   ΤΟ   ΒΡΑΔΥ

Όταν το μοιραιο βλημα χτυπησε τον καθρεφτη της ζωης,
κι εσπασε την αληθεια και το δικιο σε τοσα πολλα ανομοια κοματια.
Άλλη γι αυτόν που κρατα τη πετρα, την μολοτοφ,
αλλη για τον ανεκπαιδευτο φρουρο της ταξης,
άλλη για τον εμπορακο μπρος στο καμμενο βιος,
άλλη για τον απολυμενο, τον χωρις μελλον φοιτητη,
την ανεργη γυναικα , τον μεταναστη, τον μαθητη αλλα και τον δασκαλο
το παιδι και τον γονιο του.
Άλλη για τα κομματα, τους κοινωνικους φορεις,
τις ατομικες η οργανωμενες συμμετοχες και συνειδησεις.
Τους εξουσιαστες, τους εξουσιαζομενους.
Άλλη για τον ληστη, για τον φονια.
Τον ιστορικο απολογητη των πολλων και της μιας αληθειας.
Άλλη για τον ένα,τον καθενα.

ΗΤΑΝ   ENNIA   ΤΟ   ΒΡΑΔΥ

δυστυχως και για την άλλη πλευρα, τη δυσκολη
την αποκληρη την καταφρονεμενη.
Την μερια του κακου, τη μερια του φονια.
Των παιδιων, της γυναικας, του αδελφου,
των φιλων, των συγγενων των συναδελφων.
Ηταν βραδυ ανεξαιρετα για ολους αυτους,
εν αδικω θεωρουμενους παρ' ότι αθωοι,
τοσο οσο και ο αδικοχαμενος νιος;
πυροβολημενοι απ' την ιδια σφαιρα,
το οπλο, το χερι, την καρδια.
Κακοτυχοι της μοιρας να παιδευονται
απ' τα κριματα αγαπημενου πατερα, συντροφου.
Συναδελφου.

ΗΤΑΝ   ΕΝΝΙΑ   ΤΟ   ΒΡΑΔΥ

που το καλειδοσκοπιο της ζωης εκανε κλικ.
Εννια ακριβως. Στις εννια και ένα
δεν θαταν ποτε πια η ιδια εικονα.
Ο θανατος ειχε αλλαξει για άλλη μια φορα τη ζωη,
τωρα με μαρτυρα-συνοδο ολη την κοινωνια.
Βλασταρι μου ωρα σου καλη.
Κι εκει στη παραδεισο ριξε μια πετρα  
σημαδι και για μενα.
Tι κι αν εζησες λιγο, εμεινε το χναρι σου βαθυ.
(Τα' οργωσε τ' αδικο για λογαριασμο σου.)
Λυτρωση και παρηγορια  στους (απανταχου) ανθρωπους.

Θεσσαλονικη 12/12/08, Γρηγόρης Ραδιτσης