Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΤ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

(Δημοσίευση: 6 Ἀπριλίου 2007) Ἕνα διεισδυτικὸ καὶ προφητικὸ κείμενο τοῦ μοναχικοῦ στοχαστή. Γραμμένο στὰ 1998 εἶναι ὄχι μόνο ἐπίκαιρο κι εὔγλωττο, ἀλλὰ καὶ ἀναπάντητο...«Σὲ κάθε ἐποχὴ ἡ ἰδεολογία τοῦ νικητὴ καθίσταται γιὰ τοὺς νικημένους ἑρμηνεία τῆς πραγματικότητας, δηλαδή ἡ ἤττα τους ἐπισφραγίζεται μὲ τὴν ἀποδοχὴ τῆς ὀπτικῆς τοῦ νικητῆ. Ἔτσι π.χ. ὅσοι χθὲς ἀκόμα παραληροῦσαν γιὰ τὸν «ἐθνικοαπελευθερωτικὸ ἀγῶνα τοῦ λαοῦ τοῦ Βιετνάμ», σήμερα, ἀντὶ νὰ καταγγέλλουν τὸν ἰμπεριαλισμό, κεραυνοβολοῦν «κάθε εθνικισμό» καὶ...»

«Σε κάθε εποχή η ιδεολογία του νικητή καθίσταται για τους νικημένους ερμηνεία της πραγματικότητας, δηλαδή η ήττα τους επισφραγίζεται με την αποδοχή της οπτικής του νικητή. Έτσι π.χ. όσοι χθες ακόμα παραληρούσαν για τον «εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού του Βιετνάμ», άναβαν καντήλια στον σε Γκουεβάρα και δεν ήθελαν ν' ακούνε κουβέντα απ' τον «τυφλό αντικομμουνισμό», σήμερα, αντί να καταγγέλλουν τον ιμπεριαλισμό, κεραυνοβολούν «κάθε εθνικισμό» και ενστερνίζονται ως ερμηνεία της πραγματικότητας τα συνθήματα του νικητή: τον οικουμενισμό μέσω της ενιαίας παγκόσμιας αγοράς και των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Δεν αναρωτιούνται ούτε ποιος θα ερμηνεύει δεσμευτικά κάθε φορά τί σημαίνουν αυτά τα δικαιώματα στον συγκεκριμένο τόπο και χρόνο, ούτε αν και κατά πόσο δικαιολογείται ο «εθνικισμός» όποτε ένας μικρός θέλει να αντισταθεί στις αδηφάγες διαθέσεις ενός μεγάλου. Με τον τρόπο αυτό, ενώ ηθικολογούν αδιάκοπα, στην πραγματικότητα συμπαρατάσσονται με το δίκαιο του ισχυροτέρου.

Αλλά άν ο ηττημένος, αποδεχόμενος όψιμα την ιδεολογία του νικητή, γίνεται συχνά ο γελοιωδέστερος και γλειωδέστερος φορέας της, δεν είναι βέβαια ο πρωταρχικός εμπνευστής και θεμελιωτής της. Η «αριστερά», έχοντας μετατραπεί σε ουραγό και σφογγοκωλάριο του αμερικανισμού, δεν αντλεί πλέον από ό,τι ζωντανότερο είχε η μαρξιστική παράδοση, δηλαδή την ανελέητη απομυθοποίηση των φιλελεύθερων ιδεολογημάτων, αλλά τρέφεται από μία κοινωνική θεωρία που εν μέρει αντικατοπτρίζει και εν μέρει συγκαλύπτει, εξιδανικεύοντας, τις πραγματικές σχέσεις ισχύος μέσα στη δυτική μαζική δημοκρατία.»