ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

(Δημοσίευση: 24 Μαρτίου 2009) Τὸ μικρὸ αὐτὸ κείμενο τοῦ Henri Lefebvre ἐγράφη ὑπὸ τύπον εἰσαγωγῆς καὶ πρωτοδημοσιεύθηκε στὸ βιβλίο του "Μai 68 - L' irruption" μὲ τὸν τίτλο " Evénements et situations" (Μετάφραση Γιάννης Φ. Φωτόπουλος).

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ συμβάν αιφνιδιάζει και ξεγελάει τις προβλέψεις· στον βαθμό που έχει ιστορικό χαρακτήρα, φέρνει τούμπα τους υπολογισμούς. Μπορεί να φτάσει σε σημείο να ανατρέψει κι εκείνες ακόμη τις στρατηγικές που λάβαιναν υπόψη τους τη δυνατότητά του. Όντας συγκυριακό, το μεγάλο συμβάν ταρακουνάει συθύμελα τις δομές που το άφησαν να συμβεί. Οι προβλέψεις και το μέτρημα των πιθανοτήτων, έτσι καθώς αναπόφευκτα βασίζονται σε επιμέρους αναλύσεις και διαπιστώσεις, δεν μπορούν να αρθούν μέχρι τον ολικό χαρακτήρα αυτού που συμβαίνει. Το μεγάλο συμβάν συνενώνει, ενόσω τα ανατρέπει, όλα όσα ήταν σκόρπια: τις γνώσεις, τα αποτελέσματα. Το κίνημα γεννιέται εκεί που λιγότερο το περίμεναν. Τροποποιώντας εκ βάθρων την κατάσταση, την κάνει φανερή, μια και αυτή κρυβόταν μέχρι τότε πίσω απ' τις λεπτομέρειες των γεγονότων και των εκτιμήσεων. Τότε, και έτσι, αναδύεται το στοιχειώδες, και πριν απ' όλα το γνώριμο, το αναγνωρίσιμο. Πάνω σε αυτή τη βάση ορθώνουν το ανάστημά τους, ορατά προς στιγμήν μέσα σε μία φωταγωγημένη διαύγεια, τα καινούργια στοιχεία της κοινωνικής ζωής. Αν και πάντοτε πρωτότυπο, αυτό που συμβαίνει επιστρέφει πάντως μέσα στα γενικά πλαίσια, οι δε ιδιαιτερότητές του καθόλου δεν απαγορεύουν αναλύσεις και αναφορές, επαναλήψεις και ξανά ξεκινήματα. Δεν είναι απόλυτης παρθενικότητας ούτε καν για την βία που διατείνεται πως είναι «καθαρή». Υποτιμημένο σε περιόδους στασιμότητας προς όφελος αυτού που συντηρεί το λίμνασμα -προς όφελος της περιφρόνησης για την ιστορία, της επιζήτησης της σταθερότητας-, το μεγάλο συμβάν αποκαθιστά την κίνηση της σκέψης την ίδια στιγμή που αποκαθιστά και την κίνηση της πρακτικής. Ξεκαρφώνει τους στοχαστές από τις αναπαυτικές πολυθρόνες τους για να τούς ξαναβουτήξει με το κεφάλι μέσα στην τρικυμία των αντιθέσεων. Όλοι όσοι έχουν μανία με την ισορροπία, χάνουν την ωραία τους εμπιστοσύνη και την καλή τους ευδιαθεσία. Δυστυχείς συνειδήσεις και καλοκάγαθες συνειδήσεις, ιδεολογικά περιτυλίγματα και ερείπια παρωχημένων πρακτικών, όλα ολόιδια με τα σκουπίδια δίπλα στους κάδους, σχηματίζουν σωρούς που σαρώνονται. Οι άνθρωποι και οι ιδέες εμφανίζονται τέτοιοι ώστε καθεαυτούς τελικά το μεγάλο συμβάν θα τούς αλλάξει.

OΜΩΣ ΑΣ ΨΑΞΕΙ αλλού ο αναγνώστης την ειρωνεία, την σάτυρα, το βάναυσο χιούμορ, τον φυλλαδιακό ή εκδικητικό τόνο που οι περιστάσεις δεν θα παραλείψουν να ξυπνήσουν ανάμεσα σε όσους γράφουν στην χώρα μας. Εδώ δεν θα βρει παρά θεωρία: ανάλυση που αποσκοπεί να διακρίνει ακριβώς το κεκτημένο από το καινούργιο, το βέβαιο από το αβέβαιο. Αυτή η ανάλυση, δεν θα μπορούσε να περιοριστεί σε μία «οπτική γωνία» οικονομική, ψυχολογική ή ψυχαναλυτική, ιστορική ή κοινωνιολογική. Είναι ουσιωδώς πολιτική. 

Henri Lefebvre , Μάιος-Ιούνιος 1968