Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΝΑ ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ ΤΑ ...ΕΞΑΡΧΕΙΑ

(Δημοσίευση: 20 Ἰανουαρίου 2011) Γιὰ τὴν παρεμβαση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἀνάγκη νὰ συναντηθεῖ μὲ τὸ κῦμα-σῶμα ἀγάπης τῶν νὲων.

Μπροστά και απέναντι από την πολιτική εξουσία βρέθηκε η Ιεραρχία της Εκκλησίας με το κείμενο αντίστασης που διένειμε στις ενορίες...

...Μέρος της κοινωνίας Χριστού και η ίδια, δηλαδή της ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ, απαντά τις υποκριτικές αιτιάσεις του πολιτικού προσωπικού περί ανάμιξης στην πολιτική.

Απ' αυτή την άποψη βρίσκεται μπροστά και από την αριστερά η οποία νιώθει τις συμβάσεις της περί μονοπωλίου της «σωστής» αντίστασης να τρίζουν.

Σε ταυτόχρονη εξάρτηση και διαφοροποίηση από το πολιτικό σύστημα βρίσκεται η εκκλησιαστική ιεραρχία και ο λαϊκός κλήρος με αγωνίες αντίστοιχα μικτές και επώδυνες σε ένα εκκρεμές ανάμεσα στη διατήρηση και στην αλλαγή.

Είναι σαφές ότι ένα ΠΛΗΡΩΜΑ-ΚΙΝΗΜΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ την αφορά. Όταν την ίδια στιγμή ένα «μαζικό κίνημα ταξικού μίσους» την αποξενώνει και την συντηρητικοποιεί.

Αμφιταλαντεύεται ιστορικά (όπως και το πλήρωμα) ανάμεσα στην αλλαγή του αντικοινωνικού κόσμου και στη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης.

Δεν ξεφεύγει άλλωστε από τα σημάδια διαφθοράς όταν η κοινωνική ειρήνη που ευαγγελίζεται αδιαφορεί για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.

Ένα βήμα υπερβατικό, μια δύσκολη υπαρξιακή απάντηση, που πάντα την περιμένει ιστορικά είναι το τι κάνει κάθε φορά απέναντι στα ...ΕΞΑΡΧΕΙΑ. Απέναντι δηλαδή στο διαχρονικά νεανικό κύμα-σώμα που θέτει δυναμικά (ΤΩΡΑ) την ύπαρξη του ανθρώπου ως ελευθερία-αγάπη. Η ησυχαστική πλευρά της πάντα πληγώνει τον Χριστό του ναού. Θέλει ζόρικα πατήματα και αποφάσεις για να εκπληρώσεις τα Χριστολογικά προτάγματα. Να γίνεις Χριστός του ναού και της Συγχώρησης, της Σταύρωσης και της Ανάστασης.

Ένα κρίσιμο (ιστορικά και οντολογικά) βήμα ΣΗΜΕΡΑ είναι να ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ. Να μην υιοθετήσει τους τρόπους, να υιοθετήσει τα ΠΡΟΣΩΠΑ. Να σταθεί δίπλα και όχι απέναντι. Η διάβασή της άλλωστε ως πνευματική ηγεσία δεν μπορεί να παρακάμψει τα «εκκλησιαστικά Εξάρχεια» των πολλών φωνών που εκφράζει ο Μάξιμος ο Ομολογητής, για ΘΕΛΗΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Ο Άγιος που κατάφερε ως το τέλος, χωρίς γλώσσα και χέρια, να μιλήσει και να αγγίξει ΟΛΟΥΣ.

Μέλλει μετά, τα παιδιά μας να το νιώσουν και να το ....σώσουν.

Αλέκος Βαρβέρης, Δεκέμβρης 2010.