ΟΙ ΜΥΓΕΣ, ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΤόΡΙΑΝ ΓΚΡέΥ

(Δημοσίευση: 10 Ἀπριλίου 2008).Στὸ προηγούμενο σημείωμα γιὰ τὸν Homo Synaspismopasokus, κάναμε λόγο γιὰ τὰ «στελέχη» τῆς «Νέας Ἀριστεράς - 0% λιπαρά». Σὲ μερικοὺς φίλους κακοφάνηκε...

Στὸ προηγούμενο σημείωμα γιὰ τὸν Homo Synaspismopasokus, κάναμε λόγο γιὰ τὰ «στελέχη» τῆς «Νέας Ἀριστερᾶς - 0% λιπαρά». Σὲ μερικοὺς φίλους κακοφάνηκε. Μοῦ μήνυσαν ὅτι τὸ κείμενο ἀδικεῖ τὸν κόσμο τῆς Ἀριστερᾶς, ὅτι δὲν εἶναι ὅλοι ἔτσι. Ἄλλοι, πάλι, μοῦ εἶπαν ὅτι οὔτε ἡ ἡγεσία τοῦ Συνασπισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς (καὶ τῆς Προόδου, καὶ τῆς Προόδου) εἶναι ἔτσι...

...Μὲ τοὺς δεύτερους διαφωνῶ (καὶ τὸ συζητᾶμε)· ὅσο γιὰ τοὺς πρώτους, μᾶλλον παρεξήγησαν τὸ κείμενο, ποὺ οὐδόλως βέβαια γενικεύει, μόνο μιλάει γιὰ ἕναν -εὐανάγνωστο, κατά τὴ γνώμη μου- τῦπο στελέχους. Οἱ ἐξελίξεις καὶ οἱ ἀποïδεολογικοποιημένες ἀθλιότητες τοῦ Συνασπισμοῦ εἶναι ποὺ ἀδικοῦν καὶ προσβάλλουν τὸν κόσμο τῆς Ἀριστερᾶς· κι αὐτό, πέραν τοῦ γεγονότος ὅτι -γιὰ νὰ μὴν χαϊδεύουμε γενικὰ κι ἀόριστα «τὸν κόσμο»- ἐκεῖνο τὸ 70% ποὺ στὸ συνέδριο τοῦ Συνασπισμοῦ ψήφισε σελοφάν, ἔχει ευθῦνες.

Τὰ «δυναμικά» στρώματα

Κοντὰ λοιπόν, κολλητὰ μὲ τὰ στελέχη αὐτὰ τῆς ἀριστερᾶς (καὶ τῆς Προόδου, καὶ τῆς Προόδου), πίσω ἀπὸ τὸν Homo Synaspismopasokus, ἔρχονται κάποιες οἰκεῖες, καθημερινές μας φιγοῦρες. Πρόκειται γιὰ αὐτὰ ποὺ ἡ κοινωνιολογία ὀνομάζει μεσαία τάξη (ἢ μεσαῖες τάξεις, ἢ μεσοστρώματα) μὰ ὄχι ὁλόκληρη. Πρόκειται γιὰ ἐκεῖνα τὰ τμήματα ποὺ μέσα σὲ μιὰ δεκαετία θέλησαν νὰ γίνουν ἰθύνουσα τάξη (καὶ θέλουν τώρα νὰ παραμείνουν πάσῃ θυσίᾳ «στὰ πράγματα» - ἀνεπίγνωστα γι' αὐτὸ ποὺ τοὺς ἔρχεται κατακέφαλα). Εἶναι αὐτὸ ποὺ ἀποκλήθηκε (κατ' εὐφημισμὸν καὶ κατὰ ψηφοθηρισμόν) «δυναμικὰ στρώματα»!

Μέσα σὲ αὐτὰ διατηρήθηκε κάπως ὁ παληὸς μεταπολιτευτικὸς ριζοσπαστισμὸς τους. Ἀλλὰ προσαρμοσμένος, ἀφυδατωμένος, συρρικνωμένος σὲ μία ψῆφο «στ' ἀριστερά» γενικῶς κι ἀορίστως, χωρὶς κανένα εἰδικὸ κοινωνικὸ αἴτημα δικαιοσύνης, καὶ μὲ μόνο πολιτικὸ αἴτημα τὴν ἀξιοκρατία, τὴν ἀποτελεσματικότητα καὶ τὴν ἀσφάλεια δηλαδὴ τὴν ἐλευθερία (τους) καὶ τὴν ἐντὸς τῶν τοιχῶν παραμονὴ τους. Ἐδῶ εἶναι ὁ βαθύτερος «πάγκος» τῆς βαθύτερης κοινωνικῆς ἐξουσίας. Δημοσιογράφοι, τεχνοστελέχη τῆς νέας οἰκονομίας, τεχνοκράτες, ἐπιστήμονες, πανεπιστημιακοί, ἐργολάβοι, ἐπιτηδευματίες ἐπιτηδευμένοι στὸ ἀδήλως ἐξοικονομεῖν, ἀποδέχονται καὶ ὑποβαστοῦν τὶς οὐσιώδεις σχέσεις τοῦ κοινωνικοῦ συστήματος, ἐνόσῳ ἀερολογοῦν· ἐνόσῳ ψάχνουν ὑστερικὰ καὶ παντὶ ἀνταλλάγματι νὰ ζήσουν μία κατ' ἀπονομὴν «διακεκριμένη» ἐλιτίστικη ζωὴ βασισμένη στὸ τζιράρισμα τῶν δημοσίων ἐπενδύσεων καὶ τῆς παρασιτικῆς πίστωσης. Καὶ στὰ δίκτυα τῶν κολλητῶν. Μὲ ἐξασφάλιση μέσω τῆς ἔνταξης στὸ τάδε ἢ δεῖνα δίκτυο ἰσχύος. Καὶ παρφουμαρισμένοι μὲ ἀριστερὰ φούμαρα.

Αὐτὰ τὰ μεσοστρώματα, ὁ Homo Synaspismopasokus τῆς κοινωνίας, τράφηκαν μὲ σημιτικὴ ἀστακομακαρονάδα καὶ Μύκονο, ἔζησαν ἀποδομώντας τὰ πάντα κι ἀνελίχτηκαν μέσα ἀπὸ ἀπίθανες, ἀπρόσμενες καὶ ταχύτατες καταλύσεις. Συγκροτήθηκαν ἀρνούμενα τὸν ἑαυτό τους. Ἀνέχτηκαν ἢ καὶ ὀργάνωσαν τὸ ξερίζωμά τους ἀπὸ παντοῦ. Χτύπησαν τὴν ἱστορική τους μνήμη μεταβαίνοντας σὲ ψευδοκοσμοπολιτικὰ προτάγματα. Χτύπησαν τὴν ἐδαφική τους μνήμη μεταβαίνοντας ἀπὸ τὴν πατρογονική τους γειτονιὰ στὸ Ντράφι καὶ τὴν Καλλιτεχνούπολη (ἡ ἑκούσια νεοπροσφυγιὰ τοῦ ἀστεακοῦ μεσοστρώματος). Χτύπησαν  τὴ διατροφική τους μνήμη μεταβαίνοντας ἀλλοπρόσαλλα ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ γεύση στὴν σὼς βινεγκρὲτ καὶ τὸ σούσι. Ξερίζωσαν τὸν ἴδιο τους τὸν ἑαυτὸ μεταβαίνοντας ἀπὸ τὴ θεμελιακὴ καὶ συγκροτητικὴ ἕως πρόσφατα λαϊκότητά τους, στὸ τίποτα, στὸ ἕρμαιο.

Συναπαντήθηκαν, ἐδῶ, ὅλες οἱ φυλές. Ὅλες οἱ φυλὲς τῆς τέσσερα ἐπὶ τέσσερα νεοελληνικῆς ματαιοδοξίας, τῆς ἐπιθετικῆς ἀγριοκονόμας, τῆς μικρομέτριας ἀμεριμνησίας: Cherokee, Touareg, Cayenne, κι ὅλοι ὅσοι τοὺς ζηλεύουν...  Κι ἔγινε τ' Αὐτοκίνητο ἡ προέκταση κι ἐπιμήκυνση, τὸ κοινωνικῶς ἀποδεκτὸ viagra τοῦ ..ἑαυτοῦ τους - ἄς μὴν μὲ ντουφεκίσουν οἱ εἰδήμονες ψυχοτεχνικοὶ ποὺ πάτησα στὸ χωραφάκι τους. Οἱ φυλὲς τοῦ νεοέλληνα ποὺ -ὅπως μοῦ' λεγε τὶς προάλλες ἀπελπισμένος ὁ φίλος μου ὁ Κώστας- σχεδὸν κατέστρεψαν μέσα σὲ 3 δεκαετίες ὅ,τι ἀργά, κοπιαστικὰ μαζεύτηκε γιὰ 3 χιλιετίες. Ὑπερβολικὴ διαπίστωση, ναί, ἀλλ' αὐτὴ ἡ τόσο ἄγρια κι ἀγράμματη καταβολὴ τοῦ οὐσιώδους ἀπὸ τὸ σουσουδίστικο καὶ τὸ λετσονεόπλουτο δὲν παίζεται.

Αὐτὸς ὁ περίφημος μεσαῖος χῶρος, ὁ ἀνφάν-γκατὲ προοδευτικός, εἶναι ποὺ «μετακινεῖται», λέει, πρὸς τὸν Συνασπισμό, ἐπιβάλλοντας σταδιακὰ τὴν κοσμοεικόνα του στον ἕτοιμο ἀπὸ καιρὸ Συν ποὺ ξιπάστηκε. Κι ἀπὸ κοντὰ μετακινεῖται κι ἡ νεύρωση ποὺ τοὺς συνέχει, ἡ ἰδεολογία τοῦ forever young, τὸ παρανοϊκὸ κυνήγι τοῦ λαμπεροῦ καὶ τοῦ νεανικοῦ ὡς αὐτόχρημα σωστοῦ καὶ εὐαγοῦς. Ὁ Συνασπισμὸς (καὶ ὄχι μόνο αὐτός, γιὰ νά ‘μαστε δίκαιοι, ἀλλὰ αὐτὸς ὑποτίθεται προτάσσει ἄλλες ἀξίες στὴν πολιτική) υἱοθετεῖ ἀσμένως (καὶ κυνικῶς) τὰ κριτήρια: «ἡ πολιτικὴ στὶς μέρες μας ἔτσι ἀσκεῖται!». Ὅλη ἡ δημόσια σφαίρα ἕνα προτραῖτο τοῦ Ντόριαν Γκρέυ. Ἰδοὺ τὸ νέο της προσωπ(εῖ)ο. Ὅλη ἡ Ἀριστερὰ ἕνας Ντόριαν Γκρέυ. Αὐτὸ θὰ πεῖ ἀπάντηση στὴν Γκερέκου: ὁ Alexis Καϊλής!

Τὸ χρυσόχαρτο...

... ἢ ὅπου ἡ (ἀπὸ χρόνια προβληματική) Ἀνανέωση γιὰ πρώτη φορὰ κυριολεκτεῖ: face lifting. "Ἀνανεωτική" ἀριστερά, ἕνα κοσμητικὸ ἐπίθετο ποὺ κατάντησε ἀποσμητικὸ ἐπίθεμα στοὺς πιὸ ἄδηλους τριτοδιεθνισμούς. Στὴν πραγματικότητα πρόκειται ἐδῶ γιὰ τὴν ἐτσιθελικὴ (καὶ ὑστερόβουλη) ταύτιση περιτυλίγματος καὶ περιεχομένου· γιὰ ἐκεῖνο τὸ χειροτερότερο εἶδος ἀλλοτριωτικῆς πολιτικῆς  ὅπου ἕνα περιεχόμενο (ποιό;) πλασάρεται μέσα ἀπὸ τὸ ἀσφυκτικὸ πλασάρισμα ἑνὸς περιτυλίγματος, ἔτσι ποὺ στὸ μυαλὸ μας αὐτὰ τὰ δύο νὰ γίνουν ἕνα: ἡ λατρεία τοῦ χρυσόχαρτου.

Θὰ τὸ πῶ λοιπὸν ὅπως τὸ σκέφτομαι: αὐτὴ ἡ νοοτροπία, αὐτὴ ἡ ἀντίληψη γιὰ τὴν ζωή, γιὰ τὶς προσπάθειες καὶ τοὺς τρόπους ποὺ ὁ βίος ἀπαιτεῖ, εἶναι ἡ κλίμακα ζωῆς τοῦ Πρωινοῦ Καφὲ τῆς κυρίας Μενεγάκη. Ναὶ, ἡ κοινωνικὴ βάση τῆς Μενεγάκη δὲν εἶναι τάχα οἱ ἀμόρφωτες (τάχα) λαϊκὲς γυναικοῦλες, εἶναι τὰ μορφωμένα (τάχα) μεσοστρώματα τοῦ Homo Synaspismopasokus! Ἡ δημόσια φαρισαϊκὴ ἀποστροφή τους πρὸς τὰ πρωϊνάδικα οὐδόλως μὲ ζαχαρώνει. Ξέρω ὅτι ἀπὸ μέσα τους ποθοῦν καὶ ζηλεύουν, μιὰ κι ἡ Ἐλένη δὲν εἶναι παρὰ ὁ ἑαυτός τους στὴν καθαρότητά του.

Ναί, καὶ μὴν μᾶς ξενίζει. Τὸ ἴδιο ἀξιολόγιο καὶ τὸ ἴδιο connect δρομολόγιο γιὰ τὴν ἴδια correct ζωή. Ὁ Alexis-Καϊλῆ-τῆς-Ἀνανεωτικῆς-Ἀνανέωσης δὲν εἶναι παρὰ τὸ πολιτικὸ σύστοιχο, τὸ flip side τῆς Ὡραίας Ἑλένης τοῦ φιξιὸν βίου μας. Τὸ ἀκριβῶς ὁμόρροπο καὶ ὁμογέννητο παράδειγμα ἀξιῶν καὶ κριτηρίων. Ὁ ἴδιος έφ' ὅλης τῆς ὕλης ἀναιδής -κι ἀγράμματος- τσαμπουκάς, ὁ ἴδιος ξεκαπίστρωτος σαλταδορισμὸς γιὰ τὴν «ἔφοδο στὸν οὐρανό» ποὺ ταυτίζεται μὲ τὴν ὑποκειμενική τους succes. Ἀπ' τὴν μιὰ ἡ ξανθὴ λαϊκιὰ τύπισσα ποὺ νίκησε τὴν μοίρα της, ποὺ κίνησε ἀπ' τὰ ὑποβαθμισμένα δυτικὰ προάστια μασώντας τσίχλα γιὰ νὰ κατακτήσει μὲ τὸν τσαμπουκά της τὸ δημόσιο σύμπαν· κι ἀπ' τὴν ἄλλη τὸ αὐτοδημιούργητο παλληκάρι ποὺ ἀπὸ μικρὸς ἀγωνίζεται αναμασώντας Ἀριστερὰ καὶ «δὲν κατάγεται ἀπὸ τζάκι».

Η Νεράϊδα καὶ τὸ Παλληκάρι τῆς χαμοζωῆς μας σὲ μιὰ χολυγουντιανὴ μυθολόγηση ποὺ ἀφαιρεῖ καὶ κρύπτει, βέβαια, ὅλα ὅσα (καὶ ὅσους) τοὺς προώθησαν καὶ ἀποφάσισαν γιὰ πάρτη τους στὸ παρασκήνιο - μίντια καὶ κομματικὰ ἀπαράτ. Ἡ χαρτονένια ἀποθέωση τῆς «ἀξιοκρατίας» ποὺ νά ΄τη λαμποκοπάει μπροστά μας, μιὰ ἀνάσα ἀπ' τὸ χέρι μας, κι ἐμεῖς τὴν μποροῦμε! Ἡ πρόταση; Ἕνα πατισερί-κονφισερὶ ἰδεολογημάτων, προσεκτικῆς κινηματολογίας καὶ ἀχειράφετης θεσμολαγνίας. Ἡ παρουσία; Ἡ πιὸ μικροαστικὴ παραποίηση κάθε αἰτήματος περὶ ἄξιων, ἡ ὁποία ἐπικυρώνει -στὰ μάτια τῶν "δυναμικῶν" τεχνοστελεχῶν τῆς Νέας Οἰκονομίας καὶ τῆς ἀπολιτὶκ Προόδου ποὺ τὸ σκέπτονται συνασπισμικά- τὴν ταυτότητα «ἐπιτυχὴς πορεία = κοινωνικὴ ἄνοδος» καὶ φενακίζει-μυστικοποιεῖ κάθε πραγματικὴ ἀνάγκη ἀξιοσύνης στὰ δημόσια πράγματα.

Πόσο θὰ τραβήξει αὐτὸ τὸ ἄδειασμα, αὐτὴ ἡ ἐκκένωση νοήματος; Γιὰ πόσο θὰ χάνονται δεκαετίες καὶ γενιὲς ὑποκύπτοντας στὴν αὐτονάρκωση τοῦ ὑποτιθέμενου "μὴ χεῖρον βέλτιστον" καὶ τῆς ἀπέλπιδας ἐλπίδας; Πόσο καιρὸ θὰ ζουζουνίζουν γύρω μας τοῦτες «οἱ μῦγες τῆς ἀγορᾶς» ποὺ μαζεύτηκαν νὰ κάνουν ραβαΐσι πάνω ἀπ' τὸ στεγνωμένο παράπονο στὴν φράση «ἐδῶ καὶ τώρα»; Πόσο θ' ἀντέξει νὰ ὀνοματίζεται «Ἀριστερά» αὐτὸ τὸ σπέκουλο στὸν πονεμένο κόσμο τῆς ἀριστερᾶς καὶ στὸ σπασμένο φαρμακεῖο στὶς δύο ἡ ὤρα; Πόσο θ' ἀντέξει κεῖνο τὸ βουβό «γαμῶτο» ποὺ ἀπόσωσε νὰ πολεμάει μόνο κι ἔρμο (γιατὶ αὐτό, καὶ μόνο αὐτό, ἀπόμεινε ἐδῶ πέρα), ἀνήμπορο καὶ τσουρουφλιασμένο, συκοφαντημένο κι ἀπὸ φίλους, μὰ ποὺ δὲν λέει νὰ μεταλλαχθεῖ σὲ ἀνάλαφρο τσιπρικό «πᾶμε γι' ἄλλες πολιτεῖες...»; Ἐδῶ σὲ θέλω...

Γιάννης Φ.Φωτόπουλος, 10 Ἀπριλίου 2008

ΣΧΟΛΙΑ:

	1. 22-04-2008 10:21
	Αγαπητέ Γιάννη,  Θέλω να εκφράσω την αγανάκτηση μου για το άρθρο σου και τη "βάναυση" μεταχείριση σου προς τους ελέφαντες (foto).  Με ποιό δικαίωμα μεταχειρίζεσαι τα συμπαθή αυτά ζώα με αναφορές σε μασκαράδες?  Νομίζω λίγη αυτοσυγκράτηση δεν βλάπτει,θα μπορούσες τουλάχιστον να περιμένεις και να δημοσιεύσεις τη φωτογραφία του Αλέξη!(χα!)  Με "αγανάκτηση" και απαίτηση να κατεβάσεις άμεσα τη φωτογραφία των ελεφάντων άλλωστε κινδυνεύει το site να χαρακτηριστεί "ρατσιστικό" προς όλα τα εν γένει παχύδερμα του τόπου.  Καλή ανάσταση!!!

ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ

	2. 23-07-2008 13:47
	34η επέτειος 23.7.08  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ (και καλά!)...  χωρίς άλλες «ισχυρές» αυτοανίκανες κυβερνήσεις.  Tίς βαρέθηκα 56 χρόνια τώρα... Εσείς;;;  αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη  Ναπολέων  Υ.Γ-1  Ύπνος  ...βαθύς έπεσε στο "ιστολόγιο". Συνέβη τίποτε κακό;  Υ.Γ.-2  Μήνυση κατά ΟΠΑΠ:  Ψάχνω δικηγόρο για να μού συντάξει και καταθέσει μήνυση κατά της διοίκησης του ΟΠΑΠ για τη σιχαμένη αντεργατική του διαφήμιση.  Ξέρετε κάποιον; Με αμοιβή φυσικά.  Αν ναί, πείτε του να στείλει μήνυμα στο "> α-α-ε  Ν.

Ναπολέων Παπαδόπουλος

	3. 02-09-2008 15:21
	Τσιπρεϊκά Αγαπητέ Γιάννη και φίλοι του Φυλλομάντη,  Σε μία επόμενη επαφή θα σάς στείλω κάτι καλύτερο.   Αλλά τώρα θέλω απλά να συνυπογράψω το κείμενο. Πράγματι, μέσω Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ οργανώνεται η νέα χειραγώγηση. Είναι λυπηρό να λέγονται "αριστερά" τέτοια κόμματα.  Το κείμενό σου φίλε Γιάννη, αν και δεν έχει "σε πρώτο φόντο" την κλασική πολιτική ανάλυση, είναι κείμενο ουσιαστικής κριτικής του πολιτισμού τέτοιων καταστάσεων. Είναι λοιπόν ανεκτός ο "λίβελος" που εξαπολύεις. Και εγώ είμαι πολύ θυμωμένος με όλη αυτή τη λαθροχειρία που επιχειρείται.   Μαυροπίνακας

Μαυροπίνακας