Ἐξώφυλλο arrow τῆς Σύνταξης arrow Οκτώβρης 2007: ΒΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΡΗΧΑ

Οκτώβρης 2007: ΒΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΡΗΧΑ

Γράφει: Γιάννης Φ.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Fotopoulos-001Μάλλον θα πρέπει να μιλήσουμε πάλι για Πολιτική. Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ δεν ήταν απρόσμενες και τα στοιχεια του σημερινού πολιτικού τοπίου μάλλον δεν πρέπει να αποτελούν έκπληξη. Κυοφορούνται από καιρό, τόσο εκλογικά, όσο και γενικότερα μέσα στο κοινωνικό σώμα...

...Κάποιοι τις είχαν επισημάνει από χρόνια, για να συναντήσουν τη χλεύη από τους εποχούμενους και ευωχούμενους της εξουσίας. Μαζύ, συναντούσαν τη συνένοχη και τάχαμου στοχαστική δυσπιστία της ψιλοβολεμένης αμεριμνησίας ημών, των λοιπών «προοδευτικών».

Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ είναι σημαντικές. Πίσω από το ιλουστρασιόν, και μέσα από κομμάτια και θρύψαλα· κάτω απ' τα αποκαΐδια μιάς άλλοτε λάμψης ιδεών και ονείρων· πίσω απ' τις απανωτές μεταλλάξεις του αναγκαίου εκσυγχρονισμού σε άψιχα και άψυχα μοντέλα και λούστρα, κι εντεύθεν σε παρακμιακό και διαπλεκόμενο μπάχαλο· μέσα από όλα αυτά, και παρ' όλα αυτά, επανέρχεται και αναδεικνύεται το διπλό διακύβευμα: για συγκρότηση μιας νέας αξιόπιστης σοσιαλιστικής πρότασης, μα κι η ανάγκη για ανασύνταξη της κοινωνίας και της πολιτικής.

Πεισματικά ορθώνεται και παλεύει εδώ ένα ρημαγμένο, κακομισάρικο, από παληά ανολοκλήρωτο μα θρασύτατα απαιτητικό πολιτικό φρόνημα -φρόνημα δηλαδή για τον ρόλο και το περιεχόμενο της πολιτικής- που μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια καναπέ και συντεχνίας (και με μιά απολίτικη «Αριστερά των δικαιωμάτων» να μπιζάρει σε διεκδικητισμό) παραδόξως αναβιώνει και δεν σωπαίνει: θέλει την πολιτική και την εκπροσώπηση καταπώς πρέπει! Δραματικά διακυβεύματα που δεν λεν' ευτυχώς να παραιτηθούν από τον εαυτό τους...

Έτσι η εξέλιξη μέσα στο ΠΑΣΟΚ αποκτά ένα ειδικό στρατηγικό βάρος. Τα μέχρι στιγμής βασικά κατά τη γνώμη μας συμπεράσματα:

Πρώτον, "ο κόσμος", "η κοινωνία", "οι πολίτες", "ο λαός" (ή όπως αλλιώς) διαφύλαξε κι επέβαλε όσο μπορούσε τον πολιτικό χαρακτήρα της σύγκρουσης για την εκλογή προέδρου. Το ερώτημα "τί ΠΑΣΟΚ θέλουμε;" όρθωσε, στην αρχή δειλά, το ανάστημά του απέναντι στην χειμαρρώδη επέλαση του παλαιοκομματισμού, και στη συνέχεια τζαρτζάρισε στα ίσια τον αντίπαλο, δηλαδή αυτούς που πήγαν να πλαστογραφήσουν το πραγματικό πρόβλημα σε ερώτημα "ποιός μπορεί να νικήσει τον Καραμανλή;".

Δεύτερον, το αίτημα λοιπόν της ανασύνταξης της σοσιαλιστικής πρότασης -ανασύνταξη πολιτική, κοινωνική, στρατηγική, μα πριν απ' όλα αξιακή και ηθική ("ιδεολογική")- κυριαρχεί υποδόρια δίνοντας τόνο στις εξελίξεις. Κι αυτό, παρά τη δυσφήμησή του από εφημερίδες, μίντια και κομματικούς βαρώνους - ή τον όψιμο εναγκαλισμό του από άλλους, επίσης κομματικούς βαρώνους (ή βαρωνέτους).

Τρίτον, για άλλη μία φορά ο κόσμος είναι ένα βήμα μπροστά από την "Αριστερά" του, που για άλλη μία φορά δεν μπορεί να κατανοήσει τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, άρα ούτε το πραγματικό νόημα και περιεχόμενο της πρόσφατης υπνοφόρου εκλογικής επιτυχίας της. Για άλλη μία φορά κατανοεί τις εξελίξεις, την ίδια την πολιτική, είτε μέσα από βολικούς φορμαλισμούς είτε μέσα από «πλατφόρμες». Για άλλη μία φορά βρίσκεται -ναρκωμένη και ναρκισσισμένη- δύο βήματα πίσω από τον ρόλο της.

Τέταρτον, ο "κόσμος" σε τούτη τη χώρα, και σε πείσμα όλων των αναπηριών του (και των ευθυνών του), παραμένει ψυλλιασμένος. Τραγικά προσπαθεί -κάποτε αβοήθητος- μέσα στο "τίποτα" να ξεχωρίσει το "κάτι".

...Το τοπίο λοιπόν ανοίγει θέματα, αλλά που -φευ- δεν μπορούν να ανοίξουν από μόνα τους. Αυτή είναι και η δραματική αντίφαση των στιγμών. Ποιές είναι οι δυνατότητες ουσιαστικής ανασύνταξης σήμερα; Υπάρχουν δυνατότητες κάποιας πορείας "προς τ' αριστερά", και τί θα σήμαινε αυτό για όσους δεν βαυκαλίζονται με την περασμένη-ξεπερασμένη πολιτική γεωγραφία; Ανοίγουμε μία μικρή αρθρογραφία - και περιμένουμε τη συμμετοχή σας. Ο Δημήτρης Τζουβάνος, ιστορικό στέλεχος του σοσιαλιστικού κινήματος, ανατέμνει τα κρίσιμα και τα επίκαιρα επικεντρώνοντας τη συζήτηση στα ουσιώδη. Το άρθρο με τίτλο "Κλαίει να γεννηθεί;" φιλοξενούμε στη στήλη "ΘΕΜΑΤΑ". Ο Αλέκος Βαρβέρης ψάχνει μέσα στον λόγο ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ· ξεφυλλίζει τις ομιλίες τους, κοιτώντας μέσα κι ολόγυρα απ' τις λέξεις. Αλλά και μακρύτερά τους.

Για την Συντροφιά της Σύνταξης
Γιάννης Φ. Φωτόπουλος



ΠΑΛΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ (1)

1. 26-11-2007 10:48
Χωρίς τίτλο

Το τί είναι σήμερα "Αριστερά" θα πρότεινα να το αφήσουμε να το περιγράψει η ίδια η ζωντανή πραγματικότητα και το μέλλον που γαλουχεί. 
Εμείς - άνθρωποι απλοί υποθέτω - όσοι έχουμε αγωνίες αλλά και διάθεση για μια συμμετοχή στις κοινωνικές διεργασίες, θα πρέπει να δράσουμε. 
Δράση δεν είναι μονος ο λόγος. Μπορεί να είναι μέρος της δράσης αλλά δεν την ολοκληρώνει σαν έννοια. Δράση είναι η ανάγκη, ο ενστερνισμός και η διατύπωση μιας άποψης και η προσπάθεια για την υλοποίησή της. Για την αποτελεσματική εμφάνισή της στο κοινωνικό πεδίο. Για την σύγκρισή της και την αντίκρυσή της με άλλες απόψεις στο χώρο του απτού αποτελέσματος. 

Σε εποχές όπως αυτή (όντως εύστοχος ο τίτλος "κλαίει να γεννηθεί...") το ένστικτο κυριαρχεί των εμβριθών πολιτικών αναλύσεων. Ένα ένστικτο απότοκο πολύχρονων εμπειριών που καταγράφονται στα βαθιά μας εσώτερα και που συχνά δε λαθεύει, γιατί δεν το αφήνει η ιστορία. 
Σήμερα δεν είναι 1974, ούτε 1981. Αυτά πέρασαν και πάνε. 

Σήμερα η δράση κατεβαίνει και επεκτείνεται. Παίρνει νέες μορφές και υπηρετεί ακόμα πιο περίπλοκες ανάγκες. Σε λιγότερο από δέκα χρόνια, όλοι όσοι εξακολουθούν να μιλάνε για κομματικά φέουδα και πριγκιπάτα, θα φαντάζουν γραφικοί. Η πολιτική προχωράει και διευρύνεται. Όσο κι αν αυτό δεν φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Γίνεται κτήμα των καθημερινών ανθρώπων, των νέων ανθρώπων, πολύ περισσότερο και πολύ πιο ουσιαστικά απ' ότι πριν από τριάντα χρόνια. 
Μια ματιά στα τόσα πολλά -και τόσο ενδιαφέροντα-blogs θα μας το επιβεβαιώσει. 

Σήμερα ο νέος άνθρωπος επικοινωνεί. Και επικοινωνώντας σκέφτεται. Και αφού σκέφτεται αποφασίζει. 
Σήμερα η ταξική αντιπαράθεση έχει υποχωρήσει κάτω από το βάρος των πολλών, εναλλακτικών αναγκών μιας γενιάς που απλά θέλει να ζήσει το δικό της όνειρο. 
Σήμερα η κόλασή μας δεν είναι (μόνο) το ακατάβλητο ταξικό μας σύστημα, αλλά η αδιαφορία του διπλανού, η ευθύνη του που δεν φαίνεται να ζωντανεύει, η γειτονιά μας που μας εξουθενώνει και μας εξεγείρει, η πόλη μας που παρακμάζει μες την αδιαφορία του τίποτα... η χώρα μας που αρνείται να βγει στο λιακό, να πάρει φως... 

Έχω την αίσθηση ότι η νέα γενιά δεν θα περιμένει τον "πολιτικό φορέα" να δώσει το σύνθημα. Θα δώσει το σύνθημα η ίδια και "όσοι πιστοί πρσέλθετε"... 
Γι αυτά προτείνω να συζητήσουμε φίλοι μου και αν αντέχουμε, να δώσουμε κι εμείς ένα χεράκι...

0 Σχόλια

Δεν υπάρχουν σχόλια.

Υποβολή σχολίου
Δεν θα δημοσιευθεί

Ειδοποίησέ με μέσω e-mail σε απαντήσεις
Συλλαβισμός Συλλαβισμός

Tsipras-01

Κείμενα του ιδίου :

Πρόσφατες δημοσιεύσεις

γιά τήν σύνδεση στο Forum...





Αρχή σελίδας