Ο ΟΣΑΜΑ ΚΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ

(Δημοσίευση: 2 Ὀκτωβρίου 2008) Ὁ Ὀμπάμα δὲν εἶναι ἡ ἀνατροπή, νοικοκυριὸ τοῦ ἀμερικάνικου ράκους ὑπόσχεται. Εἶναι ὅμως μαῦρος.  Μὲ μαυρίλα ἀλλοιὼτικη ἀπ' αὐτὴ τῆς κοντολίζας, ὅποιος προσέχει τὰ ἀληθινὰ χρώματα θὰ δεῖ τὴν διαφορά. Ἕνας μαῦρος ποὺ εἴτε χάσει εἴτε ἀσπρίσει, σημαδεύει ἕνα ἄλλο μετέωρο βῆμα γιὰ τὴν Ἀμερικὴ. Καὶ γιὰ τὸν κοσμο ὅλον ποὺ παρακολουθεῖ νὰ μάθει τὶ θὰ μάθει.  Εὐρωπαῖοι καὶ Τριτοκοσμικοὶ εἶναι  90 % μαζύ του, στὸ μαῦρο πείραμα γιὰ τὸ σωματίδιο τοῦ Θεοῦ τοῦ 21ου αἰῶνα. Ἡ Ἀμερικὴ εἶναι ἡ χώρα τῶν μεγάλων ἀντιφάσεων. Κι ὁ Ὀμπάμα εἶναι ὁ μαῦρος πελαργός. Ἔστω κι ἂν ἀσπρίσει.

Ο ζωντανός εφιάλτης της Νεας Ταξης, ο απανταχου ασυμμετρος Οσαμα, δεν κρυβεται πια στις ασιατικες σπηλιες - ειρωνικα αβατες για τις υπερτεχνολογικα αρματωμενες στρατιες.  Αλλωστε ηταν παντα μια απ' τις πολυμορφες σκιες που στοιχειωνουν τα νεοταξικα ονειρα, τοσο πιο πολύ οσο σαρκωνονται εξω απ' τις σπηλιες, ψηλα στα καμπαναρια, σαν πελαργός με το μετεωρο βημα - ένα ποδι εδώ και το άλλο ετοιμο για τη χωρα του ηλιου...

...Ο ΟΜΠΑΜΑ,  δεν είναι η ανατροπη, νοικοκυριο του αμερικανικου ρακους υποσχεται, αλλωστε  υποσχεται και κυνηγι στο Αφγανισταν, αφου τα μαζεψει απ' το Ιρακ, αφηνοντας πισω απ' την αμερικανικη μποτα μυριαδες θυματα και οσμη νεοταξικης παρακμης.  Είναι όμως μαυρος.  Με μαυριλα αλλοιωτικη απ' αυτή της κοντολιζας, οποιος προσεχει τα αληθινα χρωματα θα δει τη διαφορα.  Όχι Φιλελευθερος απεναντι στο Συντηρητικο Βιετναμάχο, αλλα ενας μαυρος πελαργος, εστω κι αν δεν το ξερει καλα-καλα ο ιδιος.   Ενας μαυρος που ειτε χασει, ειτε ασπρισει, σημαδευει ένα άλλο μετεωρο βημα για την Αμερικη. Και για τον κοσμο ολο που παρακολουθει να μαθει τι θα μαθει.  Ευρωπαιοι και Τριτοκοσμικοι είναι  90 % μαζι του, στο μαυρο πειραμα για το σωματίδιο του Θεου του 21ου αιωνα.

Η ΑΜΕΡΙΚΗ είναι η χωρα των μεγαλων αντιφάσεων, χωρα μαγικη-τραγικη που λεει κι ο Κοινουσης.  Δεν είναι τα τρομερα οπλα,  αυτα εχουν αποδειχτει κοντόκανα στην ιστορια (και μην πιστεψει κανεις πως το Βυζαντιο επεσε μπροστα στο μεγαλο κανονι του Πορθητη, ουτε πως εν τω ( κανονι ) τουτω ειχε νικησει-ζησει 1000 χρονια ως τοτε).  Δεν είναι ουτε τα λεφτα, ο εξαθλιωμενος μισος πληθυσμος των ΗΠΑ ισως παρακολουθησει συντομα την καταρρευση του παρτυ των υπολοιπων, ως το σημειο τουλαχιστον που οριοθετει η αγνοιά του για το δικο του παρτυ  (τα 700 δις που παλευει ο Μπους για ασπιρινη, 3 χρονια πανελληνιος μπεζαχτας, είναι ένα δειγμα).  Δεν είναι αυτά.

ΕΙΝΑΙ οι μεγαλες αρετες στα μυαλα και την καρδια των ανθρωπων της Αμερικης, πιστη κι ελευθερια και δημιουργικοτητα, λοξά παρμενες σιγουρα, και στραπατσαρισμενες, αλλα παρουσες.  Και είναι  απ' την άλλη αυτό το λοξα παρμενες, το πολύ λοξα, ως τα στηθια του Άλλου, ως τον κυνικο ατομισμο, την ιμπεριαλιστικη εγκληματικοτητα κι αρπαγη οπου γης, το ο,τι αποτελει το trade mark της καπιταλιστικης μητροπολης.  Η Αμερικη των δυο οψεων του Ιανου, σε μια νεα πολυχρωμια όχι ακινδυνη πια στα κατεστημενα, ψαχνεται, ψαχνει το δρομο, περα απ' τα Συντηρητικα και Φιλελευθερα, περα απ' τη γνωστη Αμερικη.   Δεν είναι σιγουρα ετοιμη να συναινεσει σε μια άλλη εσωτερικη ή παγκοσμια ταξη, ιδιως αν αυτό σημαινει αυξηση στην τιμη της μικροαστικης βενζινης της. Αλλωστε οι καλυτεροι απ' τους πνευματικους της ηγετες δεν το ‘χουν ακομα, παρα τα επιστημονικα τους πολυτιμα, πολυτιμα για την αναγκαια νέα κοσμοαντιληψη.  Δεν είναι ετοιμη η Αμερικη για κατι που κανεις δεν το ‘χει ωριμασει καλα, σκεφτονται όμως σοβαρα να πονταρουν στο μαυρο, στο κοκκινο της αμερικανικης ρουλετας.

ΑΛΛΑ μηπως το ‘χουν στη γηραια Ευρώπη, τη Λατινικη ή αλλου οπου το ψάχνουν  δεκαετιες πολλες; Όμως εκει κατι εχουν μαθει, εστω κι αν δοκιμασαν Χιτλερ και Σταλιν και ομοιους τους, εστω κι αν κοντοσταθηκαν στο Μπερλουσκονι να σκεφτουν μαζευοντας τα σκουπιδια.  Κανενας τους δεν ηταν Μπους - επιλογη του Τιποτα κι αστα όπως ειναι. Όμως τωρα οι Αμερικανοι ρωτουν, ρωτουν με τον τροπο τους, ρωτουν πως θα μπει ο Αμερικανικος κοσμοσαυρος στο κλουβι,  χωρις αυξηση όμως στη βενζινη τους, ετσι για να μπερδευουν τους ξέσκολους.   Που απ' αυτους, οι πιο πολλοι δε μπορουν να το φανταστουν καν το ότι οι Αμερικανοι ρωτουν, αν και δε λειπουν οι Τσαβες και οι ευρωπαιοι ριζοσπαστες (ποιοι  λετε;) που κατι βλέπουν - ονειρευονται, κι απαντουν με τον τροπο τους.  Όμως και οι αλλοι ολοι, σαν απαντωντας στο δικο τους ερωτημα, ευρωπαιοι και τριτοκοσμικοι, ευχονται ως εκει που ξερουν.  Ομπαμα, μαυρος πελαργος.  Εστω κι αν ασπρισει.

Δ.Τ. 1 / 10 / 08

ΠΑΛΑΙΑ ΣΧΟΛΙΑ:

	1. 09-11-2008 10:02
	ΝΟΤΕΣ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ & ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ.  Οι πρόσφατες εξελίξεις στις ΗΠΑ επεσήμαναν σε όλο τον κόσμο ότι διαβάζει την ιστορία μυωπικά και εγωιστικά. Παραβλέπουμε τα φωτεινά σημάδια που αναδεικνύονται στην κοινωνική ιστορία και στερούμεθα κατ’ εξακολούθηση τη γνώση της, επιβραδύνοντας μ’ αυτό τον τρόπο την κοινωνική απελευθέρωση. Αιφνιδιασμένοι τις περισσότερες φορές, μπροστά σε παρόμοιες εξελίξεις, τα «βλέπουμε όλα» και αγνοούμε τα σημαντικότερα. Πρώτα απ’ όλα αγνοούμε ότι το σημαντικότερο απέναντι σε τέτοια γεγονότα δεν είναι να «πάρουμε θέση» όσο να προβληματιστούμε ανοιχτά και ουσιαστικά. Μαζί με τα ιστορικά γεγονότα σημασία (εξ ίσου ιστορική) αποκτά η συνειδησιακή και θεωρητική μας αναβάθμιση. Τα πράγματα μας φωνάζουν να ψαχτούμε και όχι να ακολουθήσουμε ή να βρίσουμε.  Το ότι ο Ομπάμα δεν θα κάνει κομμουνισμό, όπως το ΚΚΕ, δεν χρειαζόταν να επισημανθεί από την Παπαρήγα, την αδικεί άλλωστε μια τέτοια επισήμανση. Επίσης είναι σε θέση ο καθένας να καταλάβει τις συνέπειες μιας τέτοιας απάντησης. Απομακρύνει τον κόσμο από το αναγκαίο βάσανο της κατανόησης και από την προσπάθεια αναγνώρισης αξιόλογων εγχειρημάτων από τον «αντίπαλο» κάθε φορά.  Μια τέτοια αντιμετώπιση επίσης, εν αγνοία της Παπαρήγα, συσκοτίζει ορισμένες κρίσιμες συσχετίσεις με τις βαθιές πολιτικές και κοινωνικές αγκυλώσεις της Ευρώπης, η οποία άλλωστε ακολούθησε τις πολιτικές του Μπους, αναμένοντας να τον ρίξει ο μέσος Αμερικάνος.  «Θα σας ακούω, ιδίως όσους διαφωνούν.» αναφώνησε ο Ομπάμα, στο πλήθος που συγκεντρώθηκε μετά την νίκη στις εκλογές, και ο ηττημένος και συντηρητικός Μακέϊν χαρακτήρισε το αποτέλεσμα «ιστορική στιγμή για την Αμερική» και απευθυνόμενος στο «δικό» του πλήθος τους είπε ότι «δεν χάσατε εσείς έχασα εγώ».  Ας σταθούμε λοιπόν περισσότερο σε φράσεις και σημάδια μιας αργόσυρτης αλλαγής την οποία σέρνουν- περιφέρουν τα εκατομμύρια των μέχρι χθες αγνοούμενων πρωταγωνιστών της. Η Αμερική, «η χώρα των μεγάλων αντιφάσεων» μας ρωτά αποσβολωμένη- κουτοπόνηρα και αυθεντικά- πιο είναι το επόμενο βήμα;  Νοέμβριος 2008 ΦΥΛΛΟΨΑΧΤΗΣ και Ομπάμα και Τζάβες κ.α

ΦΥΛΛΟΨΑΧΤΗΣ